Brzeźnica (492 m)

Kategoria: Gmina Bardo, Gmina Stoszowice, Wzgórza Niemczańskie


Szczyt będący najwyższą kulminacją Masywu Grochowej. Wzniesienie jest ostańcem, który tworzą cztery odosobnione wzniesienia o charakterze wyspowym. Wznosi się w zachodniej części masywu, jako wyraźnie zaznaczona kulminacja, po zachodniej stronie sąsiedniego wzgórza Grochowiec, od którego oddzielona jest niewielkim siodłem. Wzgórze ma postać małego grzbietu o przebiegu równoleżnikowym z nieznacznie pofalowaną linię grzbietową o płaskim szczycie ze skalistą grzędą szczytową. Wzniesienie mimo niewielkiej wysokości posiada strome zbocza, które podnoszą walory krajobrazowe okolicy. Pod względem geologicznym wzniesienie znajduje się w obrębie tektonicznego zrębu Braszowic, zbudowane jest z odpornych na erozję, starych skał metamorficznych głównie z gabra, serpentynitów i sjenitów, podnóże pokrywają młodsze osady glin, żwirów, piasków i lessów okresu zlodowacenia plejstoceńskiego lub osady powstałe w chłodnym, peryglacjalnym klimacie. Cały szczyt i zbocza porasta rozległy las głównie iglasty z domieszką innych gatunków drzew liściastych. Położenie wzgórza, kształt i wyraźna część szczytowa, czynią wzgórze rozpoznawalnym w terenie.
Wzgórze Brzeźnica oraz okoliczne wzgórza w przeszłości były obiektem zainteresowania inżynierów wojskowych jako wzgórza strategiczne. Na zboczu u południowo-wschodniego podnóża Brzeźnicy, w 1. poł. XVIII w. zbudowane zostały fortyfikacje ziemne, stanowiące część systemu wysuniętych fortyfikacji Twierdzy Srebrnogórskiej. Zostały one częściowo zbudowane, przez wojska austriackie, a potem po przejęciu tych ziem w 1741 r. przez Prusy, odnowione i wzmocnione. Kolejna modernizacja dokonana została w 1813 r. według projektu generała von Gneisenau.
Wzniesienie stanowi stary rejon górniczy, w którym od XIX w. wydobywano chryzoprazy, węgiel brunatny, rudy chromu, niklu, a przede wszystkim magnezyt. W 1. poł. XX w. powstała kopalnia magnezytu „Anna ”, która z masywu Brzeźnicy systemem podziemnym wydobywała magnezyt. Złoże udostępnione było szybem „Josef”. Po 2. wojnie światowej, na przełomie lat 40. i 50. XX w. w masywie Brzeźnicy wznowiono roboty związane z udostępnieniem złoża magnezytu, jednak ostatecznie zrezygnowano z dalszej eksploatacji a kopalnię zamknięto.

Warto zobaczyć:

Na południowo-wschodnim zboczu wzgórza poniżej szczytu zachowały się wśród kęp drzew pagórki, stanowiące pozostałość fortyfikacji ziemnych z XVIII/XIX w.(mimo szczątkowego stanu są jeszcze zauważalne)
W okolicy Brzeźnicy rośnie pięciornik biały Potentilla alba.
Brzeźnica w górnej części posiada bogate walory krajobrazowe i przyrodnicze, ze zboczy rozciągają się piękne widoki na Góry Bardzkie, Sowie, Masyw Grochowej i Przedgórze Sudeckie.
Kilka słupków granicznych na grzbiecie.
(za Wikipedią)

Dodaj komentarz