Czerwona ścieżka Żywiec – Lasek św. Wita – Żywiec

Kategoria: Szlaki piesze Kotliny Żywieckiej, Szlaki piesze miasta Żywiec

Czerwona ścieżka Żywiec – Lasek św. Wita – Żywiec (Szlak Architektury Miasta Żywca)
Żywiec – (3,0 km) Lasek św. Wita – (6,1 km) Żywiec 1.30 h
Krótka trasa spacerowa pozwalająca nasycić się widokami nad Jeziorem Żywieckim i zwiedzić zabytki miasta.


Ścieżka zaczyna się na Moście Solnym w Żywcu.
Most został odbudowany po powodzi przez żołnierzy LWP w 1958 r., o czym informuje stosowna tablica. Obecnie planuje się zbudowanie nowego mostu i poprowadzenie pod nim nowej obwodnicy.


Wchodzimy na wał, biegnący brzegiem Soły, której koryto staje się coraz szersze, aż uchodzi do Jeziora Żywieckiego. Przechodzimy pod okazałym mostem obwodnicy Żywca, po drodze obserwujemy piękne widoki na znajdujące się za zbiornikiem szczyty Beskidu Małego (pasmo Magurki i Czupla) i Beskidu Śląskiego.
Jezioro Żywieckie – duży zbiornik wodny, powstały na Sole w 1966 r. dzięki budowie zapory w Tresnej. Jezioro położone jest w Kotlinie Żywieckiej, na pograniczu z Beskidem Małym. Jego szeroko rozlane wody mają 8 km długości i ponad 2 km szerokości. Na terenie zalanym przez jezioro znajdowały się wsie: Tresna, Zadziel i Stary Żywiec. Dzięki silnym wiatrom zbiornik jest dużym ośrodkiem żeglarstwa, wokół niego powstały liczne przystanie i ośrodki wypoczynkowe.

Dochodzimy do ul. Sienkiewicza, gdzie schodzimy z wału i ścieżką wzdłuż jeziora idziemy w kierunku Lasku św. Wita. Cały czas towarzyszą nam widoki, szczególnie ciekawie prezentuje się położony przed nami splantowany szczyt Żaru. Docieramy do źródełka, które podobno ma właściwości lecznicze.
Wg legendy miała wznosić się tu świątynia słowiańskiej bogini Żywii. W 1669 r. w Żywcu przebywał po abdykacji król Jan Kazimierz, któremu woda ze źródła pomogła na chore oczy. Król polecił wystawić drewnianą kapliczkę, zastąpioną w 1869 r. murowaną neogotycką, którą w 1964 r. zburzono w związku z powstaniem Jeziora Żywieckiego.

Idziemy teraz z powrotem ścieżką wzdłuż jeziora aż dotrzemy do ul. Sienkiewicza, w którą wchodzimy. Mijamy stary ludowy krzyż, na rondzie kierujemy się na wprost. Mijamy secesyjną Willę Maryla i docieramy do kościoła św. Marka.
Pierwotna drewniana świątynia powstała tu w 1591 r. jako wotum przeciwko zarazie. Obecny murowany kościół zbudowano w 1885 r. We wnęce wieży znajduje się drewniana płaskorzeźba św. Marka z pocz. XVII w. Obok kościoła położony jest dawny cmentarz, zamknięty na pocz. XX w. Stoi tu neogotycka kaplica grobowa i kamienna rzeźba św. Józefa z Dzieciątkiem, ufundowana w 1797 r. przez Łukasza i Kunegundę z nowotarskich Tyczów.

Podążamy nadal ul. Sienkiewicza, po lewej mijamy ludową figurę Chrystusa i neorenesansowy budynek Szpitala Powiatowego z 1888 r. Przechodzimy przez skrzyżowanie z sygnalizacją świetlną, mijamy szkołę muzyczną z nową salą koncertową i kierujemy się w stronę żywieckiego rynku.

Obecny wygląd rynku jest wynikiem odbudowy po pożarze w 1857 r. Ratusz zbudowany w 1868 r. w stylu nawiązującym do synagogi jest siedzibą władz miasta. Na środku rynku stoi 150-letnia figura św. Floriana.

Przechodzimy przez rynek na wprost, ul. Mickiewicza docieramy do ul. Słowackiego, gdzie skręcamy w prawo. Przed nami znajduje się żywiecka katedra.
Katedra Narodzenia NMP – powstała w 1. połowie XV w., jej obecny wygląd jest wynikiem renesansowej przebudowy dokonanej z inicjatywy Wawrzyńca Komorowskiego w latach 1515-1542. Wieża o wysokości 45 m i siedmiu kondygnacjach powstała w latach 1582-85 według projektu włoskiego architekta Jana Ricciego. Kaplica grobowa Komorowskich po północnej stronie nawy pochodzi z lat 1596-1610. W 1929 r. od strony południowej dobudowano kaplicę grobową Habsburgów, w której spoczął ks. Karol Stefan z żoną Marią Teresą. We wnętrzu zachowała się cenna gotycka płaskorzeźba Zaśnięcia NMP z ok. 1500 r., reszta wyposażenia pochodzi z okresu odbudowy po pożarze w 1711 r., ołtarz główny z 1724 r. jest dziełem Macieja Weissmanna, organy pochodzą z 1714 r., a ambona w stylu regencji z 1748 r. W kaplicy Komorowskich znajduje się chrzcielnica z kamienia pińczowskiego z 1583 r.
Obok katedry stoi dzwonnica.
Dzwonnica – stojąca w narożniku rynku 4-kondygnacyjna budowla wzniesiona w latach 1723-24, na dachu chorągiewka z herbem Wielopolskich – Starykoń, a na ścianach tablice, upamiętniające ważne wydarzenia z dziejów miasta.



Spod katedry kierujemy się deptakiem w lewo i wkraczamy do Parku Zamkowego. Skręcamy w pierwszą alejkę w prawo, mijamy Park Miniatur i docieramy do Nowego Zamku.
Park zamkowy powstał w 1712 r. jako ogród francuski, w połowie XIX w. przekształcono go w stylu angielskim, najstarszym drzewem jest liczący ok. 360 lat dąb szypułkowy, na wysepce stoi domek chiński z 2. połowy XVIII w.
Park Miniatur powstał w 2011 r. i przedstawia 22 zabytki pogranicza śląsko-małopolskiego z zamkami w Suchej Beskidzkiej, Bielsku-Białej i Cieszynie.


Nowy Zamek – pałac wybudowany jako rezydencja Habsburgów w latach 1885-95, przebudowany w 1910 r., obecnie zajmuje go zespół szkół leśnych, a w reprezentacyjnej sali balowej odbywają się koncerty.

Zaraz za Nowym znajduje się Stary Zamek.
Stary Zamek – zbudowany przez Komorowskich ok. 1500 r., przebudowany w 1569 r. na renesansowy, w latach 1708-21 na barokowy i w latach 1850-70 na neogotycki. Szczególnie piękny jest renesansowy dziedziniec z trzema kondygnacjami krużganków. Wewnątrz znajduje się Muzeum Miejskie prezentujące historię Żywca i okolic, cenne średniowieczne rzeźby, a dział etnograficzny kulturę i zwyczaje górali żywieckich.

Opuszczamy Park Zamkowy, mijamy po prawej neogotycką dawną remizę z czerwonej cegły z charakterystyczną wieżą (1910 r.). Po lewej znajduje się neorenesansowy budynek Sądu Rejonowego z k. XIX w., który oryginalnie mieścił Zarząd Dóbr Arcyksiążęcych. Docieramy do ul. Kościuszki, gdzie skręcamy w lewo i zaraz w prawo w ul. 3 Maja. Tuż przed siedzibą żywieckiego oddziału PTTK skręcamy w prawo w deptak wiodący w stronę kościoła Św. Krzyża.

Kościół Św. Krzyża – powstał w końcu XIV w., zamknięty po I rozbiorze służył za magazyn żywności i szpital wojskowy. Ściany wsparte są gotyckimi przyporami, kościół przykryty jest gontowym dachem. Dobudowaną w 1690 r. absydę zdobi od zewnątrz charakterystyczna Pasja z 1710 r. Wieżę zbudowano w 1910 r. Wokół kościoła znajdował się cmentarz, na którym grzebano skazanych na karę śmierci, stąd znajdujące się tu krzyż, kapliczka kolumnowa z 1618 r. i figura św. Jana Nepomucena z 1717 r.

Spod kościoła idziemy na skrzyżowanie ul. Świętokrzyskiej i Batorego. Znajduje się tu niedawno powstały mini-browar Krajcar, gdzie można skosztować pysznego piwa warzonego na miejscu. Następnie kierujemy się ul. Kościuszki w stronę rynku. Po prawej mijamy budynek biblioteki (tzw. Siejba), sięgający początkami XVII w. W czasie zaborów stacjonowali tu żołnierze austriaccy, biorący udział w akcjach gaśniczych, dlatego na frontonie umieszczono fresk z wizerunkiem św. Floriana. Docieramy ponownie do żywieckiego rynku, gdzie nasza trasa się kończy.

Dodaj komentarz