Najmniejsze uzdrowisko Ziemi Kłodzkiej, położone nad Nysą Kłodzką. Występują tu szczawy mineralne, eksploatowane w źródłach: Emilia, Renata i Kazimierz. Leczy się choroby układu krążenia, nerwice, stany wyczerpania, niedokrwistość i schorzenia wątroby. Długopole-Zdrój powstało jako część Długopola Dolnego. W 1381 r. wzmiankowano tu stary młyn, od poł. XVI w. do czasów wojny 30-letniej wydobywano ałun. W wyrobisku kopalni zbierała się woda, wykorzystywana przez okoliczną ludność, w 1762 r. młynarz Wolf ustawił drewniane koryto i kadź do kąpieli. Rozwój uzdrowiska datuje się od 1798 r., kiedy ujęto źródło Emilia, w 1802 r. zamontowano pierwsze wanny żeliwne. Uzdrowisko posiadała rada miejska Bystrzycy Kłodzkiej, w 1817 r. zbudowano dom dla kuracjuszy, dwa lata później altanę-pijalnię. W 1839 r. nabył je dr Julius Hancke, który wzniósł nową pijalnię, kolumnadę spacerową i łazienki. Uzdrowisko nazwano śląskim Marienbadem, wytyczono ścieżki z punktami widokowymi i altanami. W 1875 r. doprowadzono linię kolejową na trasie Kłodzko-Międzylesie z tunelem pod zboczem Wronki. W 1909 r. odkryto źródło Renata, istniał pierwszy w Niemczech elektryczny zegar kwiatowy, powstał pierwszy na Śląsku teatr plenerowy. W okresie międzywojennym uruchomiono inhalatorium, działała grupa GGV. W 1945 r. utworzono samodzielną miejscowość Długopole-Zdrój, w 1956 r. jako specjalność uzdrowiska wprowadzono leczenie schorzeń wątroby. W 1966 r. połączono zdroje w Lądku i Długopolu, obecnie kompleks uzdrowiskowy jest rewitalizowany. W 2009 r. otwarto nową pijalnię w Domu Zdrojowym, pod koniec 2010 r. rozpoczęto rewitalizację Parku Zdrojowego, która ma potrwać rok.
Warto zobaczyć
Drewniany Dom Zdrojowy z ok. 1850 r., przebudowany na pocz. XX w. Wewnątrz pijalnia wód mineralnych i kawiarnia.
Szpital Uzdrowiskowy Fortuna (dawny dom zdrojowy), w stylu zbliżonym do klasycyzmu, obok taras z ujęciem wód mineralnych.
Kaplica mszalna Najświętszego Serca Pana Jezusa w sanatorium Mieszko, wewnątrz neogotyckie wyposażenie z XIX w.
Zakład Przyrodoleczniczy Karol z 1870 r., posiada 8-boczną wieżyczką, służącą niegdyś jako zegarowa. W skład kompleksu wchodzą też łazienki z lat 1850-51, wewnątrz pijalnia wód mineralnych.
Dawny kinoteatr zdrojowy o cechach klasycystycznych, powstałe z przebudowy dawnej kolumnady spacerowej. Obecnie, po remoncie, uruchomiono tu kawiarnię.
Neogotycki kościół poewangelicki z 1893 r., obecnie kawiarnia Horus.
Dawny młyn (Buckelmuehle) u wylotu Bukowej Doliny, zaadaptowany później na gospodę.
Park Zdrojowy o pow. ok. 30 ha, jego środkiem biegnie wysadzana lipami i klonami 600-metrowa aleja. Pod koniec 2010 r. rozpoczęto rewitalizację Parku Zdrojowego, która ma potrwać rok.
Liczne pensjonaty z 2. poł. XIX i pocz. XX w.
Położona na zboczu Wronki stacja kolejowa, obok której przebito długi na 360 m tunel, otwarty 2.09.1875 r., przy jego budowie zatrudniono włoskich kamieniarzy.
Wystawa na której zgromadzono przedwojenne zdjęcia, pocztówki, mapy i litografie, dotyczące Długopola Zdroju. Eksponaty oglądać można w pomieszczeniu obok biblioteki przy ul. Zdrojowej 17. Twórcą wystawy jest długopolanin Maciej Piasecki. Godziny otwarcia:
Poniedziałek, Środa, Piątek – od 15:00 do 19:00, Wtorek, Czwartek – od 8:00 do 12:00
Oficjalna strona Długopola-Zdroju
Galeria zdjęć z Długopola-Zdrój autorstwa Macieja Piaseckiego
