Wieś gminna w powiecie wrocławskim, położona na Równinie Wrocławskiej, między Bystrzycą a Strzegomką, przy linii kolejowej Wrocław – Wałbrzych. Mietków wzmiankowany był w 1326 r. jako Mettichaw (później Metkow), nazwa wywodzi się od słowa miód. Późniejsza niemiecka nazwa brzmiała Mettkau. Wieś należała do rodów: von Seidlitz, von Schindel, von Glaubitz i von Pinto. W latach 30. XX w. majątek został rozparcelowany przez Śląską Spółkę Ziemską. W latach 1974-86 na Bystrzycy wybudowano Zbiornik Mietkowski, obok wsi powstała zapora o wys. 17 m. Koło jeziora duża kopalnia piasku.
Warto zobaczyć:
Ruiny pałacu, pierwotnie wieży mieszkalnej z XV-XVI w., przekształconej w XVIII w. na dwór. Całość po 1855 r. przebudowano na neogotycki pałac, opuszczony po 1945 r. Dwupiętrowy budynek na planie kwadratu, w południowej części ruiny wieży z XVI w., na narożach wieżyczki. Zachował się taras oraz sklepienie kolebkowe z lunetami na parterze dawnej wieży. Obok fragmenty zdewastowanego parku krajobrazowego.
Dawna stacja Mietków, powstała na linii Wrocław – Świebodzice, otwartej w 1842 r. i przedłużonej później do Wałbrzycha. Linia została zelektryfikowana w 1928 r. i pozbawiona trakcji elektrycznej w 1945 r. Ponowna elektryfikacja miała miejsce w 1965 r. W związku z budową Zbiornika Mietkowskiego linię przełożono na północ w 1983 r. Stary przebieg trasy został pozbawiony trakcji elektrycznej, jej krótki fragment funkcjonuje obecnie jako bocznica do piaskowni. Ceglany budynek dworca został otynkowany i w znacznym stopniu przebudowany na cele mieszkalne.
Obecna stacja Mietków, powstała w 1983 r. na przełożonym w związku z budową Zbiornika Mietkowskiego odcinku linii Wrocław – Wałbrzych. Budynek dworca został rozebrany w 2007 r.
Dąb szypułkowy o obw. 343 cm na skraju wału powodziowego.
[mapsmarker marker=”184″]