Park Zamkowy

Kategoria: Miasto Pszczyna, Równina Pszczyńska


Park Pszczyński jest jednym z najpiękniejszych parków na Górnym Śląsku. Powierzchnia jego wynosi 156 ha. Park leży wzdłuż rzeki Pszczynki, która przepływa przez sztucznie utworzone stawy i kanały. W 2005 r. prowadzone są prace konserwacyjne przy obiektach wodnych. Początki parku wiążą się z renesansową przebudową zamku w XVI w., wtedy w pobliżu zamku powstały ogrody warzywne w północno-zachodniej części parku zwierzyniec. Ten późnorenesansowy park użytkowo-ozdobny został przekształcony w 2. poł. XVIII w. Obecny kształt, czyli typ angielski, pochodzi z 2. poł. XIX w. Główną częścią parku jest Park Zamkowy, stanowi integralną część parku z rezydencją książęcą, rozpościera się na obszarze 48 ha.

Warto zobaczyć:

Dom Ogrodnika z lat 1881-83.
Groby Książąt Anhalt-Köthen-Pless z lat 1773-1841.
Pawilon herbaciany na wyspie z 3. ćw. XIX w.
Kaplica „Bądź Wola Twoja” znajduje się w południowo-zachodnim narożniku parku w Pszczynie, u zbiegu ulic Wojska Polskiego i Żorskiej – przy rozwidleniu dawnych traktów handlowych prowadzących z Pszczyny na zachód i południe. Kapliczka jest murowana, otynkowana, w formie słupa, nakryta daszkiem z dachówek. Pochodzi zapewne z XVIII w. W płycinach czterech ścian olejne obrazy ludowe, przedstawiające m. in. Chrystusa w Ogrojcu. Z wezwaniem kaplicy związana jest historia ucieczki z Krakowa króla Henryka Walezego, który po śmierci króla Francji Karola IX, uciekał z Wawelu przez Pszczynę, Wiedeń, Wenecję i Turyn, aby w Paryżu objąć tron francuski jako Henryk III. Według popularnych podań to tu właśnie Walezjusza dogonić miał 19 czerwca 1575 r. podkomorzy krakowski Jan Tęczyński, który zatrzymał króla i przysięgając wierność błagał o powrót na Wawel. Król miał odpowiedzieć, myśląc o swym przeznaczeniu i powrocie do francuskiej ojczyzny: „Bądź Wola Twoja!”.

Lodownia.
Dwór Ludwikówka. Zbudowany ok. 1800 r. (1805?) według planów i pod nadzorem Wilhelma Puscha, nadwornego architekta władającej wówczas Pszczyną rodziny Anhalt-Köthen. Murowany na planie prostokąta, potynkowany. Parterowy z mieszkalnym poddaszem, podpiwniczony. Zwrócony frontem ku południowemu zachodowi. Elewacja frontowa dziewięcioosiowa, ze znacznie wysuniętym przed lico piętrowym portykiem, złożonym z czterech kolumn toskańskich, podtrzymujących trójkątny, spłaszczony przyczółek z żeliwnym kartuszem herbowym. Poziom parteru pod portykiem tworzy wąski taras, na który prowadzą schody z obu boków. Elewacja tylna jedenastoosiowa. W jej centrum piętrowy, trójosiowy ryzalit, rozczłonkowany czterema wydatnymi pilastrami, zwieńczony kostkowym gzymsem i niskim, trójkątnym szczytem. Dach naczółkowy z nowszymi lukarnami, kryty pierwotnie łupkiem, później papą, obecnie ponownie pokryciem w formie płytek łupkowych. Układ wnętrz pierwotnie dwutraktowy, w późniejszym czasie przekształcony. W pokojach sufity z fasetami.
Nazwa związana jest z imieniem Ludwika Anhalta (1783–1841) – najmłodszego syna Fryderyka Erdmanna Anhalta, dla którego dwór został zbudowany. Do czasu objęcia władzy w utworzonym w 1825 r. Księstwie Pszczyńskim (tj. do 1830 r.) dwór był stałym miejscem zamieszkania Ludwika. Natomiast za czasów jego panowania w księstwie (1830–41) Ludwikówka była najczęstszym miejscem jego pobytu i głównym ośrodkiem życia dworskiego w Pszczynie. Nieopodal poprowadzono później drogę konną – tzw. Reitweg – prowadzącą do innego obiektu „rekreacyjnego” pszczyńskich książąt – zameczku myśliwskiego w Promnicach.
(za Wikipedią)

Dodaj komentarz