Rudziniec

Kategoria: Gmina Rudziniec, Kotlina Raciborska


Wieś gminna w powiecie gliwickim, położona przy linii kolejowej Kędzierzyn-Koźle – Gliwice. Wieś wzmiankowana w 1305 r. jako Rudno Małe. Na terenie wsi znaleziono kilka toporków z okresu neolitu. Przed II wojną światową nosiła nazwę Rudzinitz (od 1936 r. Rudgershagen). W 2. poł. XIX w. w miejscu tartaku powstała nad kanałem Kłodnickim huta stali Pielahütte (Huta Piła). W ostatnich dniach III powstania śląskiego w Rudzińcu mieścił się sztab wojsk powstańczych.
(za Wikipedią)

Warto zobaczyć:

Drewniany kościół św. Michała Archanioła. Pierwsze wzmianki o kościele w Rudzińcu pochodzą z 1447 r. W 1. poł. XVII w. świątynia przeszła w ręce protestantów. Obecny kościół wybudowany został w 1657 r. (data pod oknem prezbiterium) z fundacji Wacława Pełki, ówczesnego właściciela Rudzińca. Na belce zrębowej za ołtarzem zachowany jest napis „Ioan Joannes Machocsky”, prawdopodobnie jest to podpis cieśli, który budował kościół. W 2. poł. XVII w. kościół, znów katolicki, stał się filią parafii w Rudnie. W 1853 r. do kościoła dostawiono wieżę – dzwonnicę, w 1872 r. wykonano ceglaną podmurówkę. W 1936 r. wykonano zachodni przedsionek. Od 1945 r. kościół w Rudzińcu jest kościołem parafialnym.
Kościół jest orientowany, drewniany na ceglanej podmurówce, o konstrukcji zrębowej z wieżą – dzwonnicą o konstrukcji słupowej. Nawa na rzucie zbliżonym do kwadratu. Prezbiterium jest węższe, prostokątne, zamknięte trójbocznie. Do prezbiterium od strony północnej przylega prostokątna zakrystia. Od strony zachodniej do nawy kościoła dostawiona jest wieża z kruchtą w przyziemiu, do niej przylega od zachodu przedsionek o konstrukcji szkieletowej. Wieża, przedsionek, zakrystia oraz górne partie nawy i prezbiterium są oszalowane deskami. Nawa i prezbiterium kryte są odrębnymi, 2-spadowymi dachami z pokryciem gontowym. Wieża zwieńczona jest dachem ostrosłupowym, 4-spadowym. Elewacje nawy i prezbiterium wzbogacają gontowe zadaszenia. Kościół otoczony jest cmentarzem. Naprzeciw znajduje się murowana kapliczka przydrożna z XVIII/XIX w.
Wyposażenie kościoła w większości jest barokowe, XVIII-wieczne: ołtarz główny z obrazami Wniebowzięcie Matki Boskiej oraz św. Michał Archanioł, na antepedium obraz Dobry Pasterz. Ołtarz boczny lewy z obrazem Matka Boska Częstochowska, ołtarz boczny prawy z obrazem Pieta. W kruchcie znajduje się kamienna kropielnica z XVII/XVIII w.
Dekoracja malarska figuralno-ornamentalna, barokowa z 1657 r., pokrywa całe wnętrze kościoła. Na poszczególnych ścianach znajdują się następujące przedstawienia: prezbiterium – rząd dolny przedstawia sceny pasyjne (kolejno od strony północnej), w górnym rzędzie znajdują się postacie świętych: św. Paweł, św. Helena, św. Anna Samotrzeć, św. Agnieszka, św. Jadwiga Śląska, św. Katarzyna Aleksandryjska. Pod oknem widoczne fragmenty nieczytelnego napisu i data 1657. Sklepienie ozdobione patronową dekoracją ornamentalno-roślinną. Nawa: ściana północna – monumentalna scena Sądu Ostatecznego z przedstawieniem w części dolnej postaci fundatora kościoła Wacława Pełki, w narożniku wschodnim znajduje się wizerunek św. Józefa z Dzieciątkiem, ściana południowa – w części centralnej Boże Narodzenie, u góry Bóg Ojciec wśród muzykujących aniołów i Duch Święty pod postacią gołębicy, w części dolnej Dzieciątko Jezus w żłóbku oraz adorujący Go Maryja, Józef, trzej Królowie oraz aniołowie, w narożniku wschodnim św. Maria Magdalena, ściana wschodnia (tęczowa) – św. Marcin na koniu (od północy) oraz św. Jerzy zabijający smoka (od południa). W części centralnej tęczy monogram IHS, ściana zachodnia – nad chórem muzycznym św. Hieronim na tle krajobrazu, sklepienie – ozdobione patronową dekoracją ornamentalną, parapet chóru muzycznego – Chrystus i apostołowie (kolejno od południa): św. Piotr, św. Jan, św. Andrzej, św. Jakub Starszy, św. Filip, św. Bartłomiej, Chrystus Zmartwychwstały, św. Tomasz, św. Jakub Młodszy,św. Juda Tadeusz, św. Szymon, św. Maciej, św. Paweł.
Pałac zbudowany w 1876 r., przebudowany w 1907 r. w stylu neorenesansu. Obecnie szkoła podstawowa. Obok park krajobrazowy.
(za Wikipedią)

Śluza na Kanale Gliwickim z lat 1935-39, dwukomorowa bliźniacza, różnica poziomów: 6,25 m, długość: 71,40 m, szerokość: 12,00 m.
W pobliżu mostu nad kanałem kilka pomnikowych dębów.

Stacja kolejowa, linia dotarła w 1845 r.

Dodaj komentarz