Święta Katarzyna

Kategoria: Gmina Siechnice, Równina Wrocławska
Tagi:


Wieś w gminie Siechnice, położona na granicy Równiny Wrocławskiej i Doliny Odry. Nazwa pochodzi od imienia patronki – św. Katarzyny Aleksandryjskiej. Wzmiankowana w 1257 r. jako wieś założona na trakcie handlowym Wrocław – Nysa. W 1364 r. istniała tu wieża mieszkalno-obronna, niezachowana do naszych czasów. Święta Katarzyna została poważnie zniszczona w czasie wojny 30-letniej. W 1637 r. dobra we wsi podzielono na dwie części, jedną z nich w latach 1662-1810 posiadał wrocławski klasztor Krzyżowców z Czerwoną Gwiazdą, a w latach 1842-1937 rodzina von Saurma-Jeltsch. Druga część była w rękach świeckich właścicieli, m.in. Sigismunda Fuersta (1651-74) i rodziny Lewaldów (1871-1937). W 1842 r. doprowadzono linię kolejową na trasie Wrocław – Oława. W 2. poł. XIX w. wieś się rozwinęła, przy głównej ulicy wzniesiono kilka okazałych budynków. Znajdowała się tu siedziba gminy Święta Katarzyna, w obrębie której znajdowały się Siechnice, którym w 1997 r. nadano prawa miejskie. Siedzibę gminy przeniesiono do Siechnic 1 stycznia 2010 r. Obecnie Święta Katarzyna jest rozbudowującym się osiedlem podmiejskim Wrocławia.

Warto zobaczyć:


Kościół św. Katarzyny Aleksandryjskiej

Wzniesiony przed 1257 r. jest jednym z najstarszych ceglanych kościołów na Śląsku. Fryzy arkadowe wykazują związek z architekturą romańską. Patronat nad nim w XV-XVI w. sprawowały dominikanki z wrocławskiego klasztoru św. Katarzyny i wrocławska rada miejska. Na pocz. XVI w. wzniesiono wieżę. W latach 1552-1654 przejęty przez protestantów. W 1720 r. spłonął ale został szybko odbudowany. W poł. XVIII w. zbudowano wschodnią część prezbiterium i aneksy nawy głównej, którą przykryto sklepieniem kolebkowym z lunetami. Z lat 1743-48 pochodzi też wyposażenie wnętrza. W 1911 r. powstał portal zachodni, w latach 1927-29 Hugo Hesse wykonał polichromię na sklepieniach. Zniszczony w 1945 r. i odbudowany w latach 1952-54, w latach 1992-94 odtworzono hełm na wieży. Obok plebania z lat 1900-20. Wokół mur cmentarny z XIX/XX w., z fragmentami z I poł. XVII w. Na jednym z filarów późnogotycka kapliczka z ok. 1500 r. z przedstawieniami Ukrzyżowania, śś. Jadwigi i Barbary, na odwrocie w 1656 r. wykuto inskrypcję upamiętniającą przywrócenie kościoła katolikom. Brama południowa z I poł. XVII w., brama zachodnia z II poł. XVIII w.




Dwór zarządcy majątku hr. von Saurma-Jeltsch, neoklasycystyczny z lat 1860-80

Dworzec kolejowy z XIX/XX w.


Kaplica cmentarna z II poł. XIX w.


Ul. Główna – dawny zajazd, okazały neorenesansowy budynek poczty z 2. poł. XIX w. i zabytkowy klasztor Szarych Sióstr (szarytek), obecnie ss. Elżbietanek z XIX/XX w. Siostry przybyły w 1895 r. i prowadziły ambulatorium dla chorych, przedszkole oraz szkołę muzyczną. Przy ulicy znajduje się kilka okazałych budynków z 2. poł. XIX – pocz. XX w. z centrum kultury.


Ul. Główna – pomnik poległych w wojnach 1866, 1870-71 i 1914-18.

Klasztor zakonu Sióstr od Dobrego Pasterza , wzniesiony w latach 1902-07, obecnie Zakład Opiekuńczo-Leczniczy Sióstr Pasterek od Opatrzności Bożej.


Ul. Łąkowa

Ul. Nowa – Dąbrowskiego

Ul. Żernicka – częściowo spalona remiza strażacka z ok. 1920 r. Dawny urząd gminy Święta Katarzyna, przeniesiony w 2010 r. do Siechnic, obecnie siedziba straży pożarnej, przed którą stoi dawny wóz strażacki.


[mapsmarker marker=”30″]

Dodaj komentarz