Syców

Kategoria: Gmina Syców, Wzgórza Twardogórskie
Tagi: , , ,


Miasto w powiecie oleśnickim, położone we Wzgórzach Sycowskich, przy szosie Wrocław – Oleśnica – Kępno – Warszawa i nieczynnej linii kolejowej Oleśnica – Kępno. Lokalne szosy biegną do Ostrzeszowa i Twardogóry. Miasto lokowane pod nazwą Wartenberg na miejscu słowiańskiej osady Syców, prawdopodobnie już przed 1276 r. przez ks. wrocławskiego. Osadzono tu kolonistów z Frankonii. W 1287 r. wzmiankowano kościół farny, w 1293 r., miasto przechodzi do księstwa głogowskiego, a w 1320 r. księstwa oleśnickiego. W 1489 r. Władysław II Jagiellończyk utworzył z części ziem księstwa oleśnickiego tzw. sycowskie Wolne Państwo Stanowe, nadane rodowi von Haugwitz. W 1529 r. przechodzi ono na ród von Maltzan, w 1571 r. sprzedane Georgowi von Braun, w 1591 r. nabyte przez Abrahama burgrabiego von Dohna-Schlobitten. W latach 1734-41 i 1763-1945 panują tu ks. von Biron-Kurland. Po włączeniu do Prus w 1741 r. Syców został miastem powiatowym. W 1805 r. rozebrano część murów miejskich. W latach 1870-72 doprowadzono linię kolejową na trasie Oleśnica – Podzamcze, która miała stanowić połączenie Wrocławia z Warszawą, ale nigdy tego zamiaru nie zrealizowano. W 1888 r. na fali zapędów germanizacyjnych, zmieniono nazwę miasta z Polnisch Wartenberg na Gross Wartenberg. W 1920 r. wg ustaleń traktatu wersalskiego odłączono od powiatu sycowskiego jego wschodnią, polskojęzyczną część (obecnie gminy: Perzów i Bralin) i włączono w granice Polski, tym samym granica polsko-niemiecka biegła 3 km od miasta. W latach 1937-41 zbudowano linię kolejową do Namysłowa (rozebrana w 1992 r.). W styczniu 1945 r. miasto zajęła Armia Czerwona, częściowo je niszcząc, podpalono i rozebrano ratusz i zamek. W latach 1975-98 Syców znajdował się w granicach województwa kaliskiego, obecnie znajduje się w powiecie oleśnickim województwa dolnośląskiego. W 2000 r. zbudowano obwodnicę miasta, na ruchliwej drodze nr 8.

Warto zobaczyć:

Klasycystyczny kościół ewangelicki z lat 1785-1789, zbudowany na planie elipsy z inicjatywy Petera Birona wg projektu wybitnego architekta Carla Gottharda Langhansa. Kościół zwieńczony jest okrągłą wieżą, niegdyś stanowił prywatną kaplicę Bironów i połączony był z zamkiem.
Gotycki kościół śś. Piotra i Pawła z XV w., rozbudowany w 1908 r. Trzynawowy, halowy, z prostokątnym prezbiterium zakończonym poligonalnie, na murach kilka płyt nagrobnych z XVI w. Wewnątrz drewniany krucyfiks z poł. XIV w., sakramentarium z XV w. i polichromowana ambona z 1666 r. Przy kościele figura św. Jana Nepomucena. Obok dzwonnica zaadaptowana z XV-wiecznej bramy miejskiej, nakryta barokowym hełmem z XVIII w. Zniszczona w wielkim pożarze w 1813 r., zrekonstruowana niecałe 100 lat później. Posiada 56,2 m wys. i służy obecnie jako punkt widokowy, wewnątrz galeria wystaw artystycznych.
Współczesny kościół MB Częstochowskiej z lat 1997-2001.

Zabytkowy układ urbanistyczny z pozostałościami murów miejskich z XIV-XV w.
Domy z XVIII-XIX w.
Muzeum Regionalne, prezentujące: numizmaty i pieczęcie miasta i księstwa dolnośląskiego z XIII-XV w., druki i rękopisy z XVIII w., dokumenty parafialne z XVIII – XIX w., niemieckojęzyczne wersje gazet lokalnych z XIX-XX w., zbiory kartograficzne z XIX i XX w. dotyczące dawnego powiatu sycowiskiego, grafiki, ryciny i plany miasta i okolicy z XVIII-XX w. oraz zbiory z zakresu archeologii i etnografii.
Dawna synagoga z 1825 r. przy ul. Ogrodowej.
Park miejski (28 ha pow.) w stylu angielskim założony wg projektu Grapowa w 1813 r. Znajdują się tu dwa zespoły rzeźb, pochodzących ze zniszczonego w 1945 r. zamku: odlane w brązie w paryskim warsztacie Vala d`Osneta w 1905 r. cztery rzeki Francji i piaskowcowe alegorie czterech pór roku. W parku znajduje się kaplica grobowa książąt Biron von Curland z 1890 r., zbudowana przez Gustawa Birona dla jego zmarłej 24-letniej żony, Adeli. Rosną tu też pomnikowe drzewa: 3 buki (obw. 467, 347 i 324 cm), klon srebrzysty (obw. 335 cm), klon zwyczajny (obw. 367 cm), klon jawor (obw. 288 cm), świerk (obw. 246 cm), lipa drobnolistna (obw. 258 cm) i trzy dęby obw. 458 cm). Koło przychodni rośnie platan klonolistny (obw. 478 cm).
Monumentalny pałac ukończony w 1819 r. w stylu neogotyku angielskiego, został spalony w 1945 r. i rozebrany w latach 1952-1954. Zachował się zespół dawnych stajni zamkowych i ujeżdżalnia z k. XIX w. oraz folwark do którego prowadzą bramy z herbami.
Urząd Miasta, znajdujący się w siedzibie dawnego starostwa z lat 30. XX w.

Dom grabarza, obecnie kaplica cmentarna z 4 ćw. XIX w.

Zespół budynków stacji kolejowej z k. XIX w. i wieża ciśnień.

Oficjalna strona miasta

Dodaj komentarz