Szlak czerwony Wołów – Godzięcin – Bagno

Kategoria: Szlaki piesze gminy Brzeg Dolny, Szlaki piesze gminy Oborniki Śląskie, Szlaki piesze gminy Wołów, Szlaki piesze powiatu trzebnickiego, Szlaki piesze powiatu wołowskiego, Szlaki piesze Wysoczyzny Rościsławskiej
Tagi:

Szlak czerwony Wołów – Godzięcin – Bagno
Wołów – (4,3 km) Uskorz Wielki – (10,2 km) Godzięcin – (13,9 km) Bagno
Odcinek długodystansowego szlaku Orzeszków – Biskupice Oławskie, biegnący przez Wysoczyznę Rościsławską. Trasa ma mieszany charakter leśno-polny, prowadzi zarówno asfaltem, jak i drogami gruntowymi. Po drodze można zobaczyć ratusz i zamek w Wołowie, dwór w Uskorzu Wielkim oraz kościół w Godzięcinie.


Trasa zaczyna się na stacji Wołów, dokąd szlak czerwony biegnie z Orzeszkowa.
Stacja położona jest na otwartym w 1876 r. odcinku Wrocław – Rudna Gwizdanów Magistrali Nadodrzańskiej, pełniącej rolę głównego ciągu towarowego do Szczecina. Kompleks stacji Wołów składa się z budynku dworca z ok. 1876 r., wieży ciśnień, spedycji towarowej i dawnej parowozowni. Niegdyś stacja była węzłowa, w 1916 r. powstała linia do Lubiąża, przedłużona w 1923 r. do Malczyc. W 1945 r. odcinek Lubiąż – Malczyce został zniszczony, reszta linii zamknięta została w 1961 r. i pozostały po niej tylko resztki peronu od strony ul. W. Witosa.


Naprzeciwko stacji, przy ul. Kolejowej znajduje się pomnikowy głaz narzutowy. Koło stacji znajduje się węzeł szlaków, oprócz szlaku czerwonego dochodzą tutaj także szlaki: zielony Lubiąż – Głębowice i niebieski wokół Wołowa, zaczyna się także szlak żółty do Orzeszkowa. Idziemy razem z nimi ul. Kolejową i docieramy do głównej ul. Wojska Polskiego, którą biegnie szosa nr 338 z Lubiąża, gdzie skręcamy w lewo. Szlak niebieski wokół Wołowa i żółty do Orzeszkowa skręcają tutaj w prawo.

Idziemy ul. Wojska Polskiego, obok kilku zabytkowych willi z XIX/XX w.

Na rozgałęzieniu jednokierunkowych ulic wybieramy lewą odnogę, ul. F. Chopina (szlak zielony biegnie w prawo). Mijamy po prawej szkołę podstawową nr 2 i skręcamy w prawo w ul. Marsz. J. Piłsudskiego, którą biegnie szosa nr 340 ze Ścinawy.

Po lewej mijamy cmentarz z dawną kaplicą cmentarną Św. Krzyża z 1679 r., przebudowaną i powiększoną na pocz. XX w., obecnie mieści się tutaj grekokatolicka kaplica Opieki NMP.

Za cmentarzem rozciąga się park z pomnikowym platanem, naprzeciwko niego stoi pomnik Powrotu Ziem Zachodnich do Macierzy, ustawiony w 1965 r. na miejscu dawnego pomnika poległych.

W lewo odchodzi szosa nr 338 do Wińska, docieramy do placu z pomnikiem wołów od których wzięła się nazwa miasta, wyznaczającego granicę starego miasta wzdłuż linii dawnych murów obronnych. Z prawej przychodzi ponownie szlak zielony, razem z nim opuszczamy szosę nr 340, kierując się prosto deptakiem, biegnącym ul. Piastów Śl.

Osiągamy rynek, na rogu którego szlak zielony skręca w lewo do Głębowic, przychodzi za to szlak czarny z Wińska. Idziemy wzdłuż południowej pierzei rynku, mijając po lewej ratusz z figurą św. Jana Nepomucena.
Ratusz zbudowano w 1692 r., później był kilkukrotnie powiększany łącznie z przebudową wnętrz. W 1945 r. strawił go pożaro, rekonstrukcji dokonano w latach 1958-62, wg projektu Mirosława Przyłęckiego. Kompleks ratuszowy obejmuje także budynek celny, wartownię i wagę miejską. Charakterystycznym jego elementem są szczyty o wolutowym wykroju. Wieża nakryta jest cebulastym hełmem z latarnią. Główne wejście do ratusza ozdobione jest barokowym portalem z kartuszem. Przed nim stoi figura św. Jana Nepomucena z 1723 r. Obecnie w ratuszu mieści się siedziba władz miejskich.

U wylotu ul. Radnej po prawej widać w oddali odremontowany budynek dawnego zamku piastowskiego, stanowiący obecnie siedzibę Starostwa Powiatowego.
Zamek powstał prawdopodobnie na pocz. XIV w. jako rezydencja książąt głogowskich, został przebudowany w XVI i XVII w. Obecny kształt barokowego pałacu uzyskał w czasie odbudowy po pożarze, która miała miejsce w latach 1714-25. Na placu przed zamkiem stoi barokowa figura Matki Boskiej depczącej oplatającego kulę ziemską węża z 1733 r. Wokół niej znajdują się 4 piaskowcowe latarnie.


Idziemy ul. Wrocławską, skręcamy razem z nią w lewo i naprzeciwko Sądu Rejonowego w prawo, docierając do szosy nr 339 ze Żmigrodu (ul. Rawicka), gdzie skręcamy ponownie w prawo. Szlak czarny skręca w lewo w kierunku Głębowic.

Docieramy na pl. Piastowski z samolotem Mig-17 – pomnikiem Lotników i Kosmonautów, ustawionym w 1985 r. na pamiątkę lotu Mirosława Hermaszewskiego w kosmos.

Skręcamy w lewo w ul. Trzebnicką, którą biegnie szosa nr 340 do Obornik Śl. Przekraczamy potok Juszka i mijamy po prawej kompleks OsiR, zabytkowe wille z pocz. XX w. oraz zespół szkoły podstawowej z gimnazjum. Za supermarketem po lewej widać żelbetonową wieżę ciśnień z 1913 r. o wys. 39 m. Docieramy do ronda Buchholz, na którym kierujemy się w lewo skos, w boczną szosę do Uskorza Wielkiego.

Idziemy ul. Uskorską przez osiedle domków jednorodzinnych, po czym opuszczamy teren zabudowany i granice miasta Wołów. Mijamy po prawej las i skrzyżowanie z drogą szutrową do Uskorza Małego i docieramy do zabudowań Uskorza Wielkiego.

Idziemy przez wieś, podchodząc lekko pod górę na skraj Wysoczyzny Rościsławskiej i mijając po lewej dawny park z końca XIX w. oraz folwark z kominem dawnej gorzelni.

Za skrzyżowaniem z drogą bitą w kierunku wsi Garwół stoi po lewej niewielki dworek z 1909 r.

Idziemy obok współczesnej kapliczki, na końcu Uskorza Wielkiego osiągamy wypłaszczenie, asfaltowa szosa przechodzi w drogę polną.

Mijamy teren zarastający zagajnikami i schodzimy lekko do doliny Strugi Wołowskiej, przekraczając potok, ten odcinek może być błotnisty. Podchodzimy chwilę dość zdecydowanie przez las i opuszczamy granice gm. Wołów, wkraczając na teren gm. Brzeg Dolny. Po chwili opuszczamy las, idziemy drogą polną wśród pełnego ptaków szpaleru krzewów. Po lewej widać w oddali przeciwpożarową wieżę obserwacyjną z 1935 r. o wys. 33 m.

Osiągamy zabudowania wsi Godzięcin, krótkim odcinkiem brukowanym docieramy do szosy z Górowa, na której skręcamy w prawo.
Godzięcin – wieś w gm. Brzeg Dolny, wzmiankowana w 1301 r., w latach 1845-94 należała do rodziny Köckritz, później aż do 1945 r. do rodu von Wallenberg-Pachaly.

Po lewej znajduje się szachulcowy kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa (Św. Trójcy).
Wzmiankowany był w 1353 r., w latach 1540-1654 należał do ewangelików. Obecna szachulcowa świątynia powstała w 1583 r. Wewnątrz znajdują się: ołtarz z manierystycznym tryptykiem z 1602 r., ambona z końca XVI w., barokowy prospekt organowy z pocz. XVII w. i klasycystyczna chrzcielnica z końca XVIII w. W prezbiterium stoi drewniane epitafium Anny Poleiin z 1588 r. oraz piaskowcowa płyta nagrobna Fryderyka v. Sack und Ratschitz z 1619 r. Obok kościoła w 1877 r. wzniesiono drewnianą dzwonnicę z 1877 r. o konstrukcji słupowej. W pobliżu rośnie okazała 300-letnia lipa.

Idziemy chwilę szosą w kierunku Brzegu Dolnego, koło gospodarstwa rolnego skręcamy w boczną ulicę w lewo. Mijamy po prawej park, za którym znajduje się dawny pałac.

Pałac wzniesiono w poł. XVIII w. i przebudowano w XIX/XX w. Ostatnia przebudowa z lat 1980-81 zatarła wszelkie cechy stylowe. Obecnie w budynku mieści się Państwowy Dom Dziecka. Wokół rozciąga się naturalistyczny park z 3. ćw. XIX w., o pow. 15 ha otoczony ceglanym murem. Obok niego zachował się fragment klasycystycznego mauzoleum z tarczą herbową i płyciną z wersetem biblijnym. W parku znajduje się kilka stawów, okazałe dęby i pomnikowa lipa o obw. blisko 5 m.

Na rozdrożu wybieramy lewą odnogę, ulica przechodzi w drogę bitą, opuszczamy Godzięcin idąc wzdłuż alei kasztanowej. Koło zagajnika droga bita zamienia się w polną, podchodzimy nią lekko przez dłuższy czas w kierunku widocznej w oddali ściany lasu, mijając po prawej głaz narzutowy. Wkraczamy w las i schodzimy krótkim odcinkiem zdecydowanie w dół. Opuszczamy granice gm. Brzeg Dolny i wkraczamy na teren gm. Oborniki Śląskie. Wychodzimy z lasu i docieramy do szosy z Mikorzyc, na której skręcamy w prawo. W lewo odchodzi tu szlak dojściowy do grodziska z poł. XIII w.

Obok przydrożnego krzyża wkraczamy do wsi Bagno, podchodząc na skraj Płaskowyżu Lipy.
Bagno – wieś w gm. Oborniki Śląskie. Dawna posiadłość rycerska (własność m.in. Seher-Thossów), zakupiona w 1905 r. przez wrocławskiego browarnika Georga Kisslinga. W latach 20. XX w. na gruntach rozparcelowanego folwarku osiedlono Niemców z Wołynia. Po 1945 r. wieś zasiedlili mieszkańcy okolic Podhajec (ob. Ukraina).
Docieramy na skrzyżowanie koło pałacu, gdzie z lewej dociera szlak zielony z Piotrkowic. Tutaj kończy się ten odcinek trasy, szlak czerwony biegnie dalej do Obornik Śląskich.

Dodaj komentarz