Szlak niebieski Strzelin – Zielenice – Jordanów Śl.
Strzelin – (2,7 km) Pęcz – (5,0 km) Piotrowice – (9,4 km) Zielenice – (12,9 km) Siemianów skrzyżowanie – (16,5 km) Suchowice – (21,6 km) Jordanów Śląski
Odcinek nowego szlaku, wyznakowanego w 2013 r. Prowadzi drogami polnymi przez Równinę Wrocławską, nieznacznie pofalowaną przed Jordanowem Śląskim, tam też spotkamy dwa niewielkie lasy. Po drodze gotycki kościół w Zielenicach. Szlak został oznakowany przez PTTK Strzelin.
Szlak niebieski zaczyna się na stacji kolejowej w Strzelinie.
Linia kolejowa dotarła do Strzelina w 1871 r. z Wrocławia, rok później została przedłużona do Ziębic, ostatecznie w 1875 r. do Międzylesia. Zabytkowy dworzec powstał w 1872 r., zachowały się także wiaty peronowe, nastawnia, ekspedycja i wiaty nad przejściami podziemnymi zbudowane w 1896 r.
Idziemy ścieżką wzdłuż torów do ul. Dzierżoniowskiej, gdzie skręcamy w prawo w ruchliwą szosę nr 39 Strzelin – Łagiewniki. Przekraczamy nowym wiaduktem tory linii Wrocław – Kłodzko. Po lewej mijamy wyrobiska ogromnego kamieniołomu granitu, po prawej wzdłuż drogi biegną tory nieczynnej linii Strzelin – Łagiewniki, uruchomionej w 1884 r. Przekraczamy je koło Zakładu Energetycznego z okresu międzywojennego, skręcając w prawo w ul. Energetyków i zaraz w lewo w drogę polną, którą opuszczamy Strzelin.
Idziemy przez pola w kierunku wsi Pęcz, za nami widok na odbudowaną wieżę strzelińskiego ratusza. Koło boiska docieramy do szosy z Mikoszowa, gdzie skręcamy w prawo.
Idziemy przez wieś Pęcz aż do głównego skrzyżowania. Koło niego znajduje się dawny cmentarz ewangelicki, ocalałe nagrobki postawiono tu w formie lapidarium. Obok znajduje się też kapliczka a naprzeciwko dawna szkoła, obecnie dom kultury. Skręcamy w lewo w drogę bitą, przekraczamy strugę i opuszczamy Pęcz.
Droga przechodzi w polną, po chwili docieramy ponownie do szosy nr 39 gdzie kierujemy się na wprost.
Osiągamy Piotrowice.
Piotrowice – wieś w gminie Strzelin, położona przy szosie Strzelin – Łagiewniki. Wzmiankowana w 1301 r. jako własność klasztoru klarysek ze Strzelina. Później należała do rodzin: von Prittwitz (1783), von Gellhorn (1830, 1858), von Saldern (1861-1878), Rohde (1878-1945). Po wojnie w majątku ulokowano PGR.
Idziemy przez wieś, na skrzyżowaniu koło folwarku skręcamy w prawo.
Obok znajduje się pałac z ok. pocz. XIX w., rozbudowany i przebudowany w k. XIX w. i w latach 1910-20. Pałac jest obecnie zamieszkały. Obok zrujnowany folwark z dawną oficyną, dalej znajduje się zdziczały park.
Idąc prosto można dotrzeć do skromnego pałacu z 1840 r., przebudowanego w k. XIX w., ukrytego pośród zabudowań folwarcznych.
Zabudowa Piotrowic się kończy, koło boiska droga przechodzi w polną.
Schodzimy lekko do doliny Małej Ślęzy i przekraczamy rzekę wśród malowniczych Łąk pod Piotrowicami.
Skręcamy w lewo i wkraczamy na teren gminy Borów. Rozjeżdżoną drogą polną kierujemy się do Zielenic.
Po dłuższej chwili docieramy do wsi, po prawej mijamy zakład rolny, po lewej znajduje się stary młyn. Na skrzyżowaniu z szosą z Bierzyna kierujemy się na wprost brukowaną drogą. Idziemy przez wieś do głównego skrzyżowania, gdzie szlak skręca w lewo. Warto jednak podejść chwilę prosto do kościoła.
Kościół św. Jana Nepomucena, wzmiankowany w 1335 r., obecny gotycki z XV w., powiększony o barokową północną nawę ok. 1765 r. Orientowany, z prostokątnym prezbiterium i wieżą od zachodu. Zachował na ścianach dwa nagrobki templariuszy. Pozostałe wyposażenie barokowe z k. XVII w. Obok kościoła mauzoleum rodziny Rudolph z poł. XIX w.
Wracamy na skrzyżowanie i kierujemy się szosą na Grzegorzów.
Po chwili skręcamy na drogę polną w prawo.
Mijamy niewielkie wzniesienie, przed nami pojawia się widok na Ślężę.
Docieramy do szosy Podgaj – Głownin, gdzie skręcamy w prawo. Po lewej mijamy wieś Siemianów.
Przed nami pojawia się ściana lasu, gdy do niego dotrzemy skręcamy w drogę bitą w lewo. Idziemy przez niewielki las, bardzo gęsto pocięty siatką przecinek i pokonujemy niewielkie wzniesienie.
Na przeciwległym skraju lasu skręcamy w prawo i docieramy do wsi Suchowice.
W okolicy Suchowic można odnaleźć pozostałości po niemieckich radarach lotniczych z czasów 2. wojny światowej.
Koło leśniczówki docieramy do szosy z Mańczyc, gdzie skręcamy w lewo. Mijamy gustownie urządzone miejsce odpoczynku.
Na ostrym skręcie szosy prowadzącej do Małego Siemianowa idziemy drogą polną prosto. Po prawej można wypatrzeć wieżę kościoła w Tyńcu nad Ślęzą.
Wkraczamy w kolejny niewielki las, który jest rzadkością na rolniczym terenie Równiny Wrocławskiej.
Wychodząc z lasu wkraczamy na teren gminy Jordanów Śląski. Idziemy przez podcięte dolinami z obu stron pola, przed nami widok na coraz bliższy Masyw Ślęży, po lewej pojawiają się Góry Sowie. Docieramy do rozbudowującego się nowego osiedla w Jordanowie Śląskim. Ul. Leśną docieramy do skraju wzgórza, skąd rozpościera się szczególnie ciekawy widok na Ślężę i leżący w dole Jordanów.
Na skrzyżowaniu z ul. Szkolną skręcamy w lewo, po prawej mijamy zbiornik rekreacyjny, po lewej zespół folwarczny z k. XIX w. obejmujący 2 obory i spichlerz. Przekraczamy Ślęzę i skręcamy w lewo ul. Wrocławską. Docieramy do kościoła św. Stanisława.
Kościół św. Stanisława Biskupa, wzmiankowany w 1335 r., obecny wzniesiony w XV w. i gruntownie przebudowany na neoromański w XIX/XX w. Jedna nawa z wydzielonym prezbiterium, masywna wieża zakończona iglicowym hełmem. Wewnątrz późnorenesansowy ołtarz z 1620 r., korpus ambony z 1609 r., barokowa chrzcielnica z 1. poł. XVIII w. i figury z XVIII w. Organy z 1887 r., na ścianach renesansowe i barokowe epitafia z XVI-XVII w.
Wokół kościoła znajduje się dawny cmentarz założony w XV w., przy murze cmentarnym stoi kamienna płyta z wyrytym krzyżem, prawdopodobnie nieukończony krzyż pojednania lub płyta nagrobna.
W pobliżu kościoła stoi zwieńczony krzyżem budynek dawnej plebanii z 2. poł. XIX w., potem mieściła szkołę i Urząd Gminy. Obok znajduje się pomnik poległych w 1. wojnie światowej.
Na przystanku koło kościoła kończy się nasza trasa. Szlak niebieski biegnie dalej na Przełęcz Tąpadła.