Szlak rowerowy R9 Kąty Wrocławskie – Małkowice – Wrocław Muchobór Wielki

Kategoria: Szlaki rowerowe gminy Kąty Wrocławskie, Szlaki rowerowe miasta Wrocław, Szlaki rowerowe powiatu wrocławskiego, Szlaki rowerowe Równiny Wrocławskiej
Tagi:

Szlak rowerowy R9 Kąty Wrocławskie – Małkowice – Wrocław Muchobór Wielki
Kąty Wrocławskie – (3,0 km) Wszemiłowice – (6,6 km) Sadowice – (9,9 km) Małkowice – (11,4 km) Skałka – (12,7 km) Kębłowice – (14,4 km) Krzeptów – (19,8 km) Wrocław Muchobór Wielki
Krótka i łatwa trasa prowadząca w pierwszej części wzdłuż malowniczej doliny Bystrzycy. Nawierzchnia prawie w całości asfaltowa, jedynie odcinek Sadowice – Małkowice gruntowy (możliwy objazd). Na odcinku Skałka – Muchobór Wielki duże natężenie ruchu samochodowego.


Trasa zaczyna się na stacji Kąty Wrocławskie, dokąd szlak R9 prowadzi z Mietkowa.
Stacja Kąty Wrocławskie położona jest na linii Wrocław – Wałbrzych, której pierwszy odcinek do Świebodzic otwarty został w 1843 r. Niedawno odnowiono peron stacyjny z wiatą, na remont czeka jeszcze budynek dworca z lat 1867-70. Obok znajduje się mała wieża ciśnień z lat 20. XX w.


Jedziemy ul. 1 Maja (droga nr 346 Środa Śl. – Oława) w stronę centrum i od razu skręcamy w lewo w ul. Brzozową. Mijamy tereny przemysłowe i rozbudowujące się osiedla mieszkalne.

Przy zespole szkół docieramy do ul. Mireckiego (droga nr 362 Kąty Wrocławskie – Wrocław Jerzmanowo), gdzie skręcamy w lewo (jadąc w prawo po chwili dotarlibyśmy do centrum Kątów). Mijamy kilka domów z pocz. XX w. i cmentarz po czym opuszczamy miasto.

Jedziemy szosą do niedalekich Wszemiłowic, po prawej widać lasy łęgowe porastające dolinę Bystrzycy.

Docieramy do Wszemiłowic, gdzie w prawo odchodzi ciekawa droga z aleją pośrodku, prowadząca do pobliskiego pałacu w Jurczycach.
Wszemiłowice – mała wieś wzmiankowana w 1323 r., w latach 1540 – 1810 własność wrocławskich joannitów. Później własność królewska, Kuschelów (ok. 1880), Hansa Zimmera (1891-1910) i Stillerów (1921). Znajdowała się tu gorzelnia, koło nr 7 stoi kapliczka św. Jana Nepomucena.
Przekraczamy tory linii kolejowej Wrocław – Wałbrzych i opuszczamy wieś.

Jedziemy szosą w kierunku Stoszyc, biegnącą między dwoma rzekami – Strzegomką i Bystrzycą. Z tylu widoczna jest niedaleka Ślęża. Na rozdrożu w kierunku Sadowic skręcamy w prawo w lokalną szosę. Wkraczamy w Park Krajobrazowy Doliny Bystrzycy, po lewej pojawia się las łęgowy, sama szosa obsadzona jest ładną aleją.

Docieramy do mostu na Bystrzycy, za którym widoczny jest pałac w Sadowicach.

Sadowice – wieś wzmiankowana w 1250 r. pod nazwą Sadova, jako własność augustianów na Piasku we Wrocławiu. Od ok. 1598 r. własność von Saurmów, od pocz. XVIII w. von Posadowskych, w 1795 r. rodziny von Pachaly, na pocz. XIX w. wróciła do von Saurmów. Później własność von Stoschów i Schachtów. Ok. 1902 r. przejął ją Gustaw von Johnston.
Pałac w Sadowicach – pierwotny wzmiankowany w 1574 r., obecny klasycystyczny zbudował po 1798 r. Gottlob Albrecht von Saurma. W latach 1903 i 1914 rozbudowany o dwa skrzydła boczne. Obecnie siedziba Zakładu Poprawczego. Obok folwark z XIX/XX w. W XIX-wiecznym parku angielskim ruiny klasycystycznego mauzoleum Saurmów z 1820 r. W lesie na północ od pałacu grobowiec Gustawa von Johnstona.


Przed pałacem skręcamy razem z szosą w prawo w ul. Rzeczną, jedziemy chwilę wzdłuż Bystrzycy, po czym oddalamy się od rzeki skręcając w lewo.

Docieramy do głównego skrzyżowania w Sadowicach, gdzie skręcamy w lewo w ul. Kolejową. Jedziemy przez wieś mijając kapliczkę, dawną szkołę i boisko. Na skręcie szosy w prawo opuszczamy Sadowice, kierując się rozjeżdżoną drogą gruntową na wprost. Rowerzyści wolący asfalt mogą objechać ten odcinek jadąc dalej szosą w kierunku Sadkowa i potem w lewo do Małkowic.

Jedziemy malowniczą drogą polną, mijając krzyż przydrożny i starorzecze Bystrzycy, której dolina ciągnie się po lewej. Po chwili osiągamy Małkowice.

Małkowice – wieś wzmiankowana w 1255 r. w dokumencie ks. Henryka III Białego, w 1287 r. istniał już kościół. W 1310 r. lokowana na prawie niemieckim. Od 2. poł. XVII w. własność rodu von Oberg, od 1796 r. Silbersteinów, od pocz. XX w. do 1945 r. Steuerów. W Małkowicach mieszka i tworzy malujący na drewnie i płótnie Janusz Łozowski.
Docieramy do skrzyżowania z szosą z Sadkowa, gdzie skręcamy w lewo w ul. Główną. Stoi tu figura św. Antoniego Padewskiego z Dzieciątkiem Jezus z 1735 r.

Po lewej mijamy pałac.
Dawny pałac z k. XIX w. W skład zabudowań folwarcznych wchodzą: oficyna, stajnia i wozownia z XIX w.

Docieramy do centrum wsi, gdzie znajduje się kościół Trójcy Św.
Kościół Św. Trójcy, wzmiankowany w 1287 r., obecny gotycki z pocz. XV w. Jednonawowy z trójbocznie zakończonym prezbiterium, wieża z hełmem barokowym. Wewnątrz sklepienia krzyżowo-żebrowe, w prezbiterium gotyckie zworniki. Ołtarz główny barokowy z 1680 r. z rzeźbą Ukrzyżowanie z 1730 r. Ołtarze boczne MB i św. Józefa oraz organy barokowe. W nawie głównej płyta nagrobna Absaloma Swobsdorfa (zm. 1494), popiersie Kaspra Henryka von Oberg (zm. 1679), dwa neoklasycystyczne nagrobki męża i syna Karoliny Henryki von Oberg, oraz jej epitafium (zm. 1796). Na murach zewnętrznych epitafium Hansa Ernesta von Clausnitz und Treschen (zm. 1712 r.) i jego żony Heleny, obok zniszczony grobowiec Steuerów. Do kościoła prowadzi renesansowa brama ze śląską attyką w zwieńczeniu.

Naprzeciwko kościoła, nieco w oddali mieści się dawny klasztor elżbietanek, obecnie zakład Caritas.
Dawny klasztor sióstr elżbietanek z XIX/XX w., po 1945 r. Dom Dziecka, obecnie Centrum Opieki Caritas Archidiecezji Wrocławskiej. Obok oficyna o konstrukcji szachulcowej i drewniana altana.
Jedziemy dalej ul. Główną, mijając figurę św. Jana Nepomucena z 1730 r. i kilka starych domów.

Opuszczamy Małkowice koło cmentarza, jedziemy szosą nadal wzdłuż doliny Bystrzycy, której malownicze starorzecza znajdują się po lewej. Na łące pasą się konie z pobliskiej stajni Banderoza.

Docieramy do skraju wsi Skałka, w której możemy dostrzec w oddali młyn. Skręcamy w prawo w ruchliwą szosę z Rakoszyce – Wrocław (alternatywny dojazd do Środy Śląskiej).

Opuszczamy dolinę Bystrzycy, jedziemy w kierunku Kębłowic, po lewej zaczyna się teren lotniska Wrocław – Strachowice, za nami widoczny jest kościół i pałac w Skałce.

Docieramy do Kębłowic, gdzie po prawej mijamy pałac.
Kębłowice – wieś wzmiankowana w 1245 r. jako Camblouici. Do sekularyzacji w 1810 r. własność wrocławskiej kapituły katedralnej. Później przeszła w ręce prywatne, w 1830 r. należała do Nanette Aschard, w 1845 r. von Fehrentheila, od poł. XIX w. do 1945 r. Jesdinskych.
Pałac z 1882 r., zbudowany przez Leopolda Jesdinsky’ego, po 1945 r. siedziba PGR, w latach 60. XX w. remontowany, obecnie dzierżawiony od Agencji Nieruchomości Rolnych, czeka na remont. Pałac posiada skomplikowaną bryłę z wieżyczkami w narożach i drewnianą wieżyczką widokową na środku. Wokół dziedzińca zabudowania folwarczne i oficyna mieszkalna (nr 16) z XIX/XX w. Za pałacem częściowo zachowany park krajobrazowy.


Opuszczamy Kębłowice, jedziemy szosą w kierunku Krzeptowa. Mijamy sad po prawej, po lewej można wypatrzyć białą wieżę wrocławskiego lotniska.

Osiągamy wieś Krzeptów, przez którą przejeżdżamy ul. Główną. Po prawej mijamy rozbudowujące się Osiedle Krzeptowa Dolina.
Krzeptów – wieś wzmiankowana w 1257 r., do 1810 r. należała do klarysek z Wrocławia. Po sekularyzacji majątek przeszedł na własność państwa, wreszcie w 1880 r. został podzielony.

Docieramy do ogrodzenia wrocławskiego lotniska, ul. Wiśniową kierujemy się w stronę Osiedla Leśnego, stanowiącego część Smolca.
Osiedle Leśne powstało w szczerym polu po 2000 r., docelowo ma tu mieszkać 5 tys. Osób. Stanowi ono modelowy przykład rozlewania się osadnictwa wokół wielkich miast (tzw. urban sprawl).

Skręcamy w lewo w ul. Chłopską, uwaga na duży ruch samochodowy, ulica jest wąska i w kiepskim stanie technicznym. Cały czas jedziemy wzdłuż płotu lotniska. Wjeżdżamy na teren dawnej wsi, zwanej Karnczą Górą, za płotem lotniska znajdują się tu dwa krzyże pojednania, odnowione dzięki staraniom Portu Lotniczego.
Karncza Góra – dawna wieś wzmiankowana w 1155 roku, była własnością kapituły katedralnej we Wrocławiu, po sekularyzacji weszła w skład dóbr państwowych. W 1887 r. mieszkało tu 245 osób. Zabudowania wsi zostały zniszczone w 1945 r. i już ich nie odbudowano w związku z powiększeniem wojskowego lotniska na Strachowicach.
Dwa granitowe krzyże pojednania 1,6 m i 1,9 m wysokości, oba są uszkodzone. Zaginione krzyże odnaleziono przypadkowo w 1994 r., w 2011 r. uległy renowacji. Podobno w 1514 r. niejaki Jan z Kętrznik ograbił i zabił tu dwóch kupców czeskich.


Wjeżdżamy w granice Wrocławia (ul. Żwirki i Wigury), przekraczamy tory dawnej bocznicy kolejowej do lotniska i przejeżdżamy pod Autostradową Obwodnicą Wrocławia.

Zaraz za nią docieramy do zabudowy Muchoboru Wielkiego, jedziemy ul. Gagarina wśród nowych osiedli mieszkaniowych. Skręcamy w prawo w ul. Rakietową, przekraczamy potok Kasina i docieramy do kościoła św. Michała, gdzie kończy się nasza trasa.

Muchobór Wielki – dawna wieś, obecnie dzielnica Wrocławia, wzmiankowana w 1155 r. jako 'Muchobór’, dodatek 'Wielki’ pojawił się po raz pierwszy w 1315 r. W 1474 r. między Karnczą Górą a Muchoborem zawarto rozejm w wojnie prowadzonej przez króla polskiego Kazimierza Jagiellończyka i jego syna Władysława, króla czeskiego przeciwko królowi węgierskiemu Maciejowi Korwinowi, na mocy którego ten ostatni zachował Śląsk. W 1912 r. wieś liczyła ponad 2 tysiące mieszkańców, w 1951 r. została włączona w granice Wrocławia.
Kościół św. Michała Archanioła wzmiankowany w 1347 r., obecny gotycki wzniesiony w XV w. W latach 1912-14 został znacznie rozbudowany, do małego gotyckiego kościółka dostawiono poprzecznie duży budynek neogotycki, co stanowi rzadko spotykane rozwiązanie. Nawa starego kościoła sklepiona krzyżowo, wsparta na skręconym filarze. Wewnątrz gotyckie malowidła ścienne z ok. 1470 r. i kwatera ołtarza z Ostatnią Wieczerzą. Pod okapem na zewnątrz biegnie sgraffitowy fryz z pocz. XVII w.

Szlak R9 biegnie dalej do centrum Wrocławia.

Dodaj komentarz