Szlak zielony Gronowo – Kosobudy – Gudowo (Szlak Jezior Drawskich)

Kategoria: Szlaki piesze gminy Drawsko Pomorskie, Szlaki piesze gminy Ostrowice, Szlaki piesze gminy Złocieniec, Szlaki piesze powiatu drawskiego
Tagi:

Szlak zielony Gronowo – Kosobudy – Gudowo (Szlak Jezior Drawskich)
Gronowo – (6,3 km) Darskowo – (8,8 km) Rzęśnica – (10,4 km) Kosobudy – (14,9 km) Linowno – (20 km) Gudowo
Część okrężnego szlaku wokół Drawska Pomorskiego, biegnąca przez lasy koło Złocieńca, dolinę Drawy i pagórkowate pola w kierunku Jez. Lubie. Biegnie głównie drogami bitymi i polnymi, krótkie odcinki asfaltowe.


Trasa zaczyna się przy kościele w Gronowie, dokąd szlak zielony biegnie z Rydzewa.
Gronowo – wieś w gminie Ostrowice, wzmiankowana w 1254 r. Istniał tu niegdyś dwór i mała elektrownia wodna na potoku Rakoń.
Szachulcowy kościół Wniebowstąpienia PJ zbudowano w 1703 r. Drewniana wieża konstrukcji słupowej, nakryta jest piramidalno-cebulastym hełmem. Znajduje się na niej dzwon z 1566 r. Wewnątrz barokowa ambona z XVIII w., neogotycka chrzcielnica i organy z k. XIX w.
Idziemy przez wieś lokalną szosą w kierunku Złocieńca, oglądając zabytkową zabudowę.


Opuszczamy Gronowo, przekraczamy potok i docieramy do skraju lasu, porastającego północne okolice Złocieńca. Na łuku szosy opuszczamy ją, kierując się na wprost i zagłębiamy się w las.

Przekraczamy dolinę potoku, gdzie można wypatrzyć pozostałości nie ukończonej autostrady Berlin – Królewiec, budowanej przez Niemców w latach 1934-44. Wkraczamy na teren gminy Złocieniec. Idziemy jeszcze dłuższą chwilę przez las, po czym opuszczamy go i drogą bitą z malowniczą aleją osiągamy Darskowo.

Na szosie we wsi kierujemy się w prawo, w kierunku kościoła śś. Piotra i Pawła.
Barokowy kościół śś. Piotra i Pawła pochodzi z 1788 r. i posiada wieżę nakrytą dzwonowatym hełmem z iglicą. Wewnątrz znajduje się obraz Ukrzyżowanie z XVIII w., przed wejściem dwie mogiły z at 1807-80.

Naprzeciwko kościoła znajduje się pałac.
Rokokowo-klasycystyczny pałac w Darskowie wzniósł w latach 1775-80 Christoph von Doeberitz. Kolejni właściciele nosili nazwisko Knebel-Doeberitz. W 1806 r. pałac został wyremontowany po zniszczeniu przez żołnierzy napoleońskich. W 1840 r. Rudolf von Knebel-Doeberitz dobudował boczne piętrowe skrzydło, rozbudowane w 1897 r. o wyższy pawilon. Po 1945 r. pałac użytkowany był przez PGR. Po remoncie w latach 90. XX w. stanowi siedzibę Domu Pomocy Społecznej. Pałac posiada wieżę, nakrytą dachem iglicowym. W fasadzie barokowy kartusz z herbami Borków i Doeberitzów. Pałac otacza park krajobrazowy z XVIII w. o pow. 3 ha z zabytkową aleją klonów. Obok znajduje się rozległy folwark z gorzelnią.

Wracamy na skrzyżowanie koło kościoła, idziemy na południe w stronę Rzęśnicy. Po prawej mijamy ogrodzenie folwarku, po lewej znajduje się zagajnik, kryjący pozostałości cmentarza rodowego von Doeberitzów i pomnikowy głaz narzutowy.

Idziemy bitą drogą obsadzoną klonami, przekraczamy Drawę i docieramy do zabudowań Rzęśnicy, gdzie kierujemy się w lewo. Idziemy chwilę wzdłuż rzeki a potem koło zabudowań dawnej kopalni gliny. Przecinamy szosę nr 20 Szczecinek – Drawsko Pomorskie, gdzie kierujemy się prosto (na głównej szosie nieco w lewo można zobaczyć most nad torowiskiem dawnej kolejki). Idziemy lokalną szosą koło dawnego zakładu ceramiki i bloków mieszkalnych. Przecinamy zbudowaną w latach 1877-78 linię kolejową Szczecinek – Stargard Szczeciński koło stacji Rzęśnica i opuszczamy wieś. Szosa obsadzona ładną aleją doprowadza nas do nieodległej wsi Kosobudy.

Docieramy do skrzyżowania koło kościoła, gdzie skręcamy w prawo.
Neoromański kościół św. Józefa Oblubieńca w Kosobudach zbudowano w 1891 r. z kamienia polnego i cegły. Przed nim znajduje się metalowa dzwonnica z dzwonem z 1923 r.
Za kościołem znajduje się zespół dworski z poł. XIX – pocz. XX w., koło którego skręcamy w lewo w bitą drogę.

Po prawej mijamy ciekawy dawny cmentarz, który zachował się w stanie o wiele lepszym niż większość okolicznych nekropolii.

Idziemy przez rozrzucone zabudowania przysiółka Kosobudki, położonego w mocno pofalowanym morenowym terenie. Mijamy Jez. Chociebądz Wielki, za którym czeka nas niewielkie podejście. Szlak niegdyś skręcał tu w prawo, ale wskutek ogrodzenia terenu jego przebieg został zmieniony. Wkraczamy na teren gminy Drawsko Pomorskie. Idziemy cały czas prosto aż dotrzemy do szosy Lubieszewo – Drawsko Pomorskie, gdzie skręcamy w prawo.

Docieramy do wsi Linowno.
Linowno – wieś założona ok. 1300 r. na prawie niemieckim. Stanowiła własność Gutersbergów (1377), Borków (od 1499) i von Goltzów (pocz. XIX w.).
Idziemy przez wieś mijając skromny dwór sołtysi z 1. poł. XIX w. i kościół św. Ignacego Loyoli.
Neogotycki kościół św. Ignacego Loyoli pochodzi z 1860 r. Jednonawowy z wieżą z latarnią zbudowaną z boku nawy, szczyty zwieńczone krenelażem.
Chwilę za kościołem skręcamy w prawo, w boczną drogę, prowadzącą do dawnego dworu z 2. poł. XIX w. Za nim skręcamy w lewo, w polną drogę biegnącą w kierunku Jez. Linowo. Po lewej mijamy okazałe zagłębienie terenu, za którym widać panoramą Linowna.

Docieramy do porośniętej lasem skarpy i schodzimy stromo w dół do położonego w głębokiej misie Jez. Linowo, nad jego brzegiem rośnie okazały buk. Idziemy dłuższą chwilę brzegiem jeziora, po czym skręcamy w lewo. Czeka nas teraz podejście, opuszczamy las i docieramy do znanej nam już szosy Lubieszewo – Drawsko Pomorskie, gdzie skręcamy w prawo.

Z lewej dochodzi szlak niebieski z Lubieszewa. Przed nami panorama położonego nad Jez. Lubie Gudowa, do którego po chwili docieramy. Mijamy ciekawą Tawernę, z prawej przychodzi żółty szlak dojściowy do grodziska. Idziemy przez wieś, po prawej widoczny jest już kościół św. Barbary.
Za kościołem mijamy Ośrodek Rehabilitacyjno-Opiekuńczy i folwark. Na końcu Gudowa docieramy do głównego skrzyżowania, gdzie kończy się nasza trasa. Szlak zielony biegnie dalej do Zajezierza, niebieski do Drawska Pomorskiego. Biegnie tędy też szlak czarny z Ginawy do Drawska Pomorskiego.

Dodaj komentarz