Szlak zielony Łagiewniki – Jańska Góra – Jordanów Śl.
Łagiewniki – (3,5 km) Sokolniki – (5,0 km) Jańska Góra – (7,5 km) Janówek – (8,7 km) Glinica – (11,4 km) Jordanów Śląski
Odcinek nowego szlaku we Wzgórzach Łagiewnickich, wyznakowanego w 2013 r. Prowadzi odkrytym terenem przez zbocze Jańskiej Góry (255 m), najwyższej we Wzgórzach Łagiewnickich. Po drodze rozległe widoki na Masyw Ślęży, Góry Sowie i Wzgórza Niemczańskie. Z zabytków można zobaczyć pałac w Sokolnikach, dwór w Janówku i kościół w Glinicy. Szlak został oznakowany przez PTTK Strzelin.
Trasa zaczyna się na głównym skrzyżowaniu w Łagiewnikach, dokąd szlak zielony biegnie z Niemczy. Idziemy razem ze szlakiem czerwonym z Podlesia ul. Wrocławską, którą biegnie szosa nr 8 Wrocław – Kłodzko. Obok zabudowań dawnej cukrowni skręcamy w lewo w boczną drogę.
Kompleks budynków cukrowni w Łagiewnikach powstał w latach ok. 1860 – ok. 1932 i składał się z 2 hali, 4 magazynów, garażów, warsztatów, suszarni, wagi, wapniarki, komina i muru z bramami. Cukrownia została zamknięta w 2004 r., kilka lat później budynki wyburzono, pozostał tylko wysoki komin, na którym zamontowano nadajniki i willa właściciela z k. XIX w.
Mijamy dawny teren fabryczny z przekaźnikiem GSM i opuszczamy Łagiewniki. Idziemy drogą polną przez łagodnie pofalowany teren Wzgórz Łagiewnickich. Po dłuższej chwili szlak czerwony skręca w lewo do Sulistrowic, po prawej mijamy pobliski Radzików z widocznym kościołem. Idziemy dalej przez pola, zboczem wzgórza ok. 200 m.
Docieramy do wsi Sokolniki.
Sokolniki – wieś w gminie Łagiewniki, położona we Wzgórzach Łagiewnikich, w obniżeniu pomiędzy Jańską Górą (255 m) i wzgórzem 200 m. Odkryto tu ślady kultury ceramiki sznurowej i skarb z ok. 1080 r. Wieś wzmiankowana była w 1474 r., stanowiła posiadłość rycerską, często zmieniającą właścicieli. Należała do rodzin: von Luetwittz (do 1695 r.), von Pein und Wechmar (1695-1724), von Knichen und Treckleben (po 1724 r.), von Senitz und Rudelsdorf (1742-56), von Sandrasky (od 1772 r.), von Czettritz und Neuhaus (po 1788 r.), von Lindenfels (od 1799 r.), Seidler (od 1822 r.), Schroeter (1861-91) i wreszcie von Scheliha (1891-1945). Po wojnie w pałacu ulokowano PGR, powstało też kilka bloków mieszkalnych.
Koło dawnego słupa milowego wkraczamy na chwilę na asfalt, gdzie idziemy prosto, by zaraz skręcić w lewo w drogę bitą biegnącą skrajem zabudowy.
Docieramy do kompleksu zabudowań folwarcznych z okazałym pałacem.
Barokowy pałac wzniesiony przez Johanna Ernsta von Pein und Wechmar w latach 1696-98, przebudowany przez Idę von Scheliha w 1906 r. Po 1945 r. siedziba PGR, w 1996 r. Sprywatyzowany. Pałac otacza sucha fosa z mostem. Za nim park krajobrazowy z XVIII-XIX w. z kaplicą grobową z ok. 1866 r. Obok folwark z XIX w. z oficyną z 1698 r., przebudowaną ok. poł. XIX w.
Koło pałacu skręcamy w prawo w kolejną drogę bitą. Wspinamy się lekko na zbocze widocznej przed nami Jańskiej Góry (255 m).
Jańska Góra – najwyższe wzniesienie Wzgórz Łagiewnickich, wyraźnie górujące nad mniejszymi, bezimiennymi kulminacjami. Zbudowane z serpentynitów, pokryte w większości użytkami rolnymi, z których rozciągają się ciekawe widoki na Masyw Ślęży. W okresie kultury pucharów lejkowatych istniał tu kamieniołom serpentynitu z którego wykonano znane z terenu Śląsku toporki. Na szczycie znajduje się zrujnowana wieża widokowa, wzniesiona w 1869 r. przez majora Friedricha Schroetera jako jedna z pierwszych w Sudetach. Jako pierwsza w uzyskała też imię kanclerza Bismarcka. Obok w 1906 r. zbudowano gospodę, powstały też aleje widokowe. Wieża uszkodzona w 1945 r. popadła potem w ruinę a szczyt zarosły drzewa. Budowla ma wysokość ok. 25 m, na wys. ok. 16 m znajduje się pośredni taras widokowy.
Mijamy po prawej wyrobisko i wkraczamy na teren gminy Jordanów Śląski i Ślężańskiego PK, który swoją enklawą obejmuje Jańską Górę. Docieramy do skrzyżowania, gdzie zaczyna się szlak żółty na Przełęcz Sulistrowicką, biegnący w lewo. Osiągamy najwyższy punkt na zboczu Jańskiej Góry (210 m), rozciąga się stąd piękny widok na leżący naprzeciwko Masyw Ślęży. W dole doskonale widoczny jest Piotrówek ze zrujnowanym pałacem. Po osiągnięciu kulminacji zaczynamy lekko schodzić, po lewej mijamy kulminację 194 m.
Przed nami Janówek, do którego wkraczamy obok zespołu dworskiego.
Janówek – wieś w gminie Jordanów Śląski, położona na skraju Wzgórz Łagiewnickich, opadający do doliny Olesznej. Odkryto tu ślady osadnictwa z neolitu i epoki brązu (osada, cmentarzysko, toporek z serpentynitu i szczątki ceramiki zaliczanej do grupy janóweckiej). Wieś wzmiankowana w 1414 r., rozwinęła się przy niewielkim folwarku. Jego właścicielami były rodziny: von Poser (1765), von Schikfus (1785, 1825), Stephan (1840, 1870).
Dwór, pierwotny z 1. poł. XVI w., obecny z pocz. XX w. Obok folwark z pocz. XX w. i park z XIX/XX w.
Idziemy szosą przez wieś, na głównym skrzyżowaniu mijamy kapliczkę i dawny słup milowy. Opuszczamy Janówek, idziemy dalej szosą, przekraczając dolinę Olesznej.
Docieramy do Glinicy, gdzie skręcamy w prawo (z lewej przychodzi szlak niebieski z Przełęczy Tąpadła).
Glinica – wieś w gminie Jordanów Śląski, położona w dolinie Olesznej. Znaleziono tu pozostałości kultury ceramiki wstęgowej. Później powstała tu słowiańska wieś owalnicowa, wzmiankowana już w 1189 r. Przez wiele lat była własnością komandorii kawalerów maltańskich z Tyńca nad Ślezą. Po sekularyzacji w 1810 r. wieś przeszła w ręce prywatne (von Koenigsdorf – 1825, Bahr – 1840). Ciekawostką jest znajdująca się tutaj ferma strusi.
Idziemy przez wieś w kierunku kościoła. Po prawej mijamy krzyż pojednania, kolejny znajduje się obok kościoła śś. Antoniego i Macieja.
Kościół śś. Andrzeja i Macieja, późnogotycki z ok. 1500 r., przebudowany gruntownie na barokowy w 1739 r. Prostokątna nawa zakończona jest prezbiterium, nakrytym sklepieniem krzyżowo-żebrowym. Na osi kwadratowa wieża zakończona hełmem z prześwitem. Wewnątrz barokowe wyposażenie: 3 ołtarze z XVIII w., figura św. Jana Nepomucena z ok. 1720 r., organy z 1885 r.
Krzyże kamienne: pierwszy o wymiarach 177x121x13 cm przy murze otaczającym kościół, drugi o wymiarach 147x87x14 cm na chodniku przy głównym skrzyżowaniu z uszkodzonym lewym ramieniem.
Szosa skręca ostro w lewo, na skraju wsi skręcamy razem ze szlakiem niebieskim w prawo w drogę bitą. Mijamy fermę strusi i opuszczamy Glinicę. Idziemy wzdłuż biegu Olesznej w kierunku Jordanowa Śląskiego.
Przekraczamy ruchliwą szosę nr 8 Wrocław – Kłodzko i docieramy do zabudowań Jordanowa Śląskiego.
Przechodzimy przez tory nieczynnej linii kolejowej Kobierzyce – Łagiewniki i teren dawnej stacji.
Budynek stacji powstał w czasie budowy linii kolejowej w 1898 r., w charakterystycznym stylu łączącym cegłę i elementy muru pruskiego. Obok znajduje się ceglana wieża ciśnień z drewnianą częścią górną.
Koło budynku poczty z ok. 1910 r. skręcamy w prawo w ul. Pocztową, zabudowaną willami z ok. 1920 r. Docieramy do głównej ul. Wrocławskiej, gdzie skręcamy w lewo. Mijamy budynki z XIX/XX w. i osiągamy kościół św. Stanisława.
Kościół św. Stanisława Biskupa, wzmiankowany w 1335 r., obecny wzniesiony w XV w. i gruntownie przebudowany na neoromański w XIX/XX w. Jedna nawa z wydzielonym prezbiterium, masywna wieża zakończona iglicowym hełmem. Wewnątrz późnorenesansowy ołtarz z 1620 r., korpus ambony z 1609 r., barokowa chrzcielnica z 1. poł. XVIII w. i figury z XVIII w. Organy z 1887 r., na ścianach renesansowe i barokowe epitafia z XVI-XVII w.
Na przystanku koło kościoła szlak zielony się kończy.