Szlak zielony rowerowy Pierwoszów – Brochocin – Trzebnica

Kategoria: Szlaki rowerowe gminy Trzebnica, Szlaki rowerowe Wzgórz Trzebnickich
Tagi:

Szlak zielony rowerowy Pierwoszów – Trzebnica (8,3 km) 

Pierwoszów – (2,0 km) Taczów Mały – (3,2 km) Taczów Wielki – (4,0 km) Brochocin – (5,6 km) Las Bukowy – (8,3 km) Trzebnica
Drugi odcinek szlaku wyznakowanego od granic Wrocławia przez Trzebnicę do Żmigrodu. Szlak biegnie przez środek Wzgórz Trzebnickich, prowadzi mocno pofalowanymi terenami rolniczymi z większym kompleksem leśnym (Las Bukowy) i krótkimi ale zdecydowanymi podjazdami. Nawierzchnia – głównie drogi polne, po deszczach błotniste, w miejscowościach lokalne szosy asfaltowe. Po drodze pałac w Brochocinie, Las Bukowy z kalwarią i kościółkiem i dawny zdrój w Trzebnicy.


Trasa zaczyna się na stacji Pierwoszów, dokąd szlak zielony biegnie z Krzyżanowic.


Opuszczamy gm. Wisznia Mała i wkraczamy w gm. Trzebnica oraz Wzgórza Trzebnickie. Drogą bitą a potem błotnistą polną wjeżdżamy na grzbiecik (210 m). Wąwozem lessowym zjeżdżamy do doliny dopływu Jagodnicy, przecinamy kolejny grzbiecik i brukowaną drogą malowniczym wąwozem lessowym docieramy do kolejnej doliny i zabudowań Taczowa Małego. Odcinek ten po większych opadach może być trudno przejezdny.

Na terenie Taczowa Małego znaleziono ślady osadnictwa z epoki kamienia i okresu kultury łużyckiej. Wzmiankowana w 1155 r. jako Tachovo, niemiecka nazwa brzmiała Klein Totschen. Wieś należała do biskupa wrocławskiego, w XIV w. utworzono sołectwo. W 1418 r. biskup wrocławski nadał wieś kapitule wrocławskiej katedry, później była ona dzierżawiona. Po sekularyzacji w 1810 r., majątek nabył kupiec Willert, potem należały do skarbu państwa, Jentscha z Brochocina i rodu von Kassel z Głuchowa Górnego. Wieś ma układ wielodrożnicowy, istniał tu dwór, zachowały się zabudowania folwarczne.

Jedziemy ulicą asfaltową przez wieś, przecinamy dolinę Jagodnicy i docieramy do skraju Taczowa Wielkiego z kaplicą mszalną. Na skrzyżowaniu z prawej dociera niebieski szlak Korona Kocich Gór z Zawoni.

Skręcamy w lewo i docieramy do wsi Brochocin i stacji kolejowej na linii Wrocław – Trzebnica.
Stacja Brochocin Trzebnicki znajduje się na linii kolejowej Wrocław Psie Pole – Trzebnica, uruchomionej w 1886 r. i zawieszonej w 1991 r. Budynek stacyjny pochodzi z lat budowy linii. Od 2009 r. kursują tędy szynobusy Kolei Dolnośląskich.
W Brochocinie odkryto ślady osadnictwa z epoki kamienia i osadę z wczesnego średniowiecza. Wieś wzmiankowana była w 1203 r. jako Brochotino, nazwa pochodzi od imion: Broch, Bronisław, Proch albo od słów brok, broczyć. Niemiecka nazwa brzmiała Brokotschine i została zmieniona przez hitlerowców w 1937 r. na Moltketal. Brochocin należał częściowo do klasztoru w Trzebnicy i do dóbr książęcych, później przejętych przez rodziny: von Mutschelnitz-1530-41, von Leutsch – 1617, von Kassel – 1705, von Salich – 1726, von Riemberg – 1779, von Helmrich – 1830, Seydel – 1845, Jentsch – 1876 i od 1914-1937 r. do Frombergów. W 1939 r. do Brochocina przyłączono Taczów Wielki i Taczów Mały, nazwa Moltketal została nadana ku czci marszałka Helmuta Moltke, któremu postawiono pomnik.
Jedziemy przez wieś, w głębi po prawej pałac z parkiem.

Barokowy pałac w Brochocinie pochodzi z XVIII w., przebudowany w XIX w., częściowo zniszczony w 1945 r., obecnie opuszczony. Dwutraktowy, dwukondygnacyjny, nakryty dachem czterospadowym, elewacje dzielone pilastrami, portal z rzeźbionym herbem właścicieli. Obok oficyna mieszkalna, spichlerz i park z XIX w. W parku wiele pomnikowych drzew. m.in. choinka kanadyjska, magnolia pośrednia i sosna.

Skręcamy w bitą drogę w prawo, opuszczamy Brochocin i mijamy wiadukt kolejowy. Błotnistą drogą podjeżdżamy dość stromo na wzgórze 235 m, po prawej widać Raszów z pałacem, wokół rozległe widoki na okoliczne wzgórza.

Na linii głównego grzbietu niebieski szlak Korona Kocich Góry odchodzi w prawo, również do Trzebnicy, wkraczamy na teren miasta i Lasu Bukowego.

Las Bukowy to las o charakterze parkowym (dawny park zdrojowy), znajdujący się na południowo-wschodnich obrzeżach Trzebnicy, na stoku wzgórza Widok (244 m). Rosną tu buki z domieszką lipy, dębu, klonu, jaworu, świerka i modrzewia. Miejsce rekreacji i wypoczynku mieszkańców Trzebnicy.
Stromym zjazdem obok kaplic drogi krzyżowej docieramy do Kościoła Czternastu Świętych Wspomożycieli.
Kalwaria Trzebnicka, powstała pierwotnie w XV w., później wielokrotnie przebudowywana m.in. w 1735 r. przez ksienię Zofię Korycińską. Neogotycki Kościół 14 Świętych Wspomożycieli powstał w 1884 r. W tym miejscu znajdował się ośrodek pogańskiego kultu Słowian, kaplica pustelnicza z XII w. i kościół wzniesiony przez ksienię Annę w 1463 r., który w 1509 r. otrzymał prawo odpustu. Wewnątrz wyposażenie z lat budowy, barwne polichromie i neobarokowe rzeźby. Obok grota lurdzka z 1926 r.

Bitą drogą osiągamy skraj lasu i początek asfaltowej ul. Leśnej obok Karczmy Leśnej i Gminnego Parku Wodnego. Koło Hotelu Trzebnica skręcamy w prawo na groblę między Stawem Zdrojowym i Łabędzim. Jesteśmy na terenie dawnego uzdrowiska, obecnie zagospodarowanego na cele rekreacyjne.

Zabudowa uzdrowiskowa pochodzi z okresu po 1888 r., kiedy Trzebnicy przyznano status uzdrowiska. Obejmuje eklektyczny dom zdrojowy z 1888 r., i modernistyczny hotel kuracyjny z 1905 r.
Naprzeciwko Stawu Gondolowego stoją dawne budynki zdrojowe, obecnie zajmowane przez Starostwo Powiatowe i szkołę muzyczną. Osiągamy centrum Trzebnicy, ul. 1 Maja docieramy do ronda obok pomnika dawnej kolei wąskotorowej, koło stacji Trzebnica-Zdrój gdzie kończy się nasza trasa. Szlak zielony biegnie dalej do Prusic.
Kolej wąskotorowa została otwarta w 1898 r. na odcinku Wrocław – Trzebnica – Prusice i dalej do Żmigrodu i Milicza. Linia z Wrocławia opadała malowniczymi łukami z głównego grzbietu Wzgórz Trzebnickich. Odcinek Wrocław – Trzebnica zamknięto w 1967 r. i rozebrano w 1971 r., odcinek Trzebnica – Żmigród zamknięto w 1991 r. i rozebrano w 1994 r.

Dodaj komentarz