Szlak zielony Szlak Kamiennych Kręgów Gołuń – Bąk – Miedzno

Kategoria: Szlaki piesze Borów Tucholskich, Szlaki piesze gminy Czersk, Szlaki piesze gminy Karsin, Szlaki piesze gminy Kościerzyna, Szlaki piesze gminy Stara Kiszewa, Szlaki piesze powiatu chojnickiego, Szlaki piesze powiatu kościerskiego
Tagi:

Szlak zielony Szlak Kamiennych Kręgów Gołuń – Bąk – Miedzno
Gołuń – (3,4 km) Rez. Krwawe Doły – (7,3 km) Katekawle – (11,1 km) Bąk stacja – (16,3 km) Leśn. Uroża – (18,6 km) Miedzno
Odcinek Szlaku Kamiennych Kręgów biegnący przez Bory Tucholskie między Jez. Wdzydzkimi i doliną Wdy. Szlak biegnie prawie w całości przez las, jedynie w Miedznie krótki odcinek przez pola. Nawierzchnia – drogi gruntowe i szutrowe. Po drodze rez. Krwawe Doły, malownicze Jez. Drzęczno, zagubiona w lasach węzłowa stacja Bąk i Kanał Wdy.


Trasa zaczyna się na głównym skrzyżowaniu w Gołuniu (gm. Kościerzyna), znajdującym się na terenie Wdzydzkiego PK, dokąd zielony Szlak Kamiennych Kręgów biegnie z Lipusza. Kończy się tu czerwony Szlak Kaszubski ze wsi Łubiana. Idziemy razem z czarnym szlakiem do Wiela i niebieskim do Olpucha drogą w kierunku hotelu Gołuń, skręcamy w lewo w drogę leśną i za chwilę w prawo. Koło Jez. Stryjek szlak niebieski skręca w lewo do Olpucha, my razem ze szlakiem czarnym kierujemy się w prawo i idziemy wzdłuż brzegu J. Gołuń, wchodzącego w skład krzyża Jez. Wdzydzkich. Przekraczamy szosę Kościerzyna – Wiele, szlak czarny skręca w prawo do Wiela. Idziemy północnym brzegiem Jez. Chądzie, na jego końcu opuszczamy gminę Kościerzyna, wkraczając na teren gminy Stara Kiszewa.
Jez. Chądzie – śródleśne jezioro rynnowe w kompleksie leśnym Borów Tucholskich, na granicy gmin Stara Kiszewa i Kościerzyna. Powierzchnia 13,1 ha, wymiary 0,98 × 0,22 km, głębokość maksymalna 7 m, wysokość lustra 134 m.


Po chwili docieramy do rezerwatu Krwawe Doły.

Rezerwat Krwawe Doły – leśny rezerwat w Borach Tucholskich, utworzony w 1996 r. na powierzchni 13,02 ha. Ochronie podlega tu starodrzew boru świeżego, jak również formy przejściowe między borem świeżym a suchym (chrobotkowym). Znajdują się tu stanowiska licznych gatunków chronionych roślin i porostów.

Od rezerwatu idziemy drogą leśną na południowy wschód, przekraczamy dzikim przejściem kolejową Magistralę Węglową Kościerzyna – Bydgoszcz, zbudowaną w 1928 r. Opuszczamy tu granice Wdzydzkiego PK. Idziemy dość monotonnie przez las, mijając w oddali Jez. Prusionki Małe i Duże. Docieramy do osady domków letniskowych o ciekawej nazwie Katekawle, położonej nad brzegiem urokliwego Jez. Drzęczno.

Jez. Drzęczno – śródleśne jezioro rynnowe w kompleksie leśnym Borów Tucholskich, położone w gminie Stara Kiszewa. Powierzchnia całkowita 39,29 ha, wymiary 1 × 0,18 – 0,37 km, głębokość maksymalna 7,5 m, wysokość lustra 133 m.

Mijamy niewielką plażę i współczesną kapliczkę na końcu osady. Przekraczamy drogę bitą, szlak przechodzi w słabo widoczną ścieżkę.

Skręcamy w prawo w drogę biegnącą przecinką, na jej skręcie w lewo idziemy ścieżką prosto i przekraczamy dzikim przejściem tory Magistrali Węglowej na północnym skraju zagubionej wśród lasów stacji Bąk. Skręcamy w drogę bitą w lewo i docieramy do budynku stacji.

Stacja Bąk – węzłowa stacja kolejowa położona w środku Borów Tucholskich. Pierwotnie miała tędy przebiegać linia Czersk – Gdańsk, budowana przez Prusy jako skrót tzw. Ostbahnu w latach 1911-14. Budowę linii przerwano po wybuchu 1. wojny światowej a po zmianie granic w 1920 r. już do niej nie wrócono. Powstał za to projekt Magistrali Węglowej ze Śląska do Gdyni, pozwalającej na wywóz węgla z pominięciem Wolnego Miasta Gdańska. W 1928 r. ukończono budowę odcinka Kościerzyna – Bąk z połączeniem do Czerska, wykorzystującym nasypy planowanej linii Czersk – Gdańsk. W 1930 r. uruchomiono pozostałą część północnego odcinka Magistrali Węglowej Bąk – Wierzchucin – Maksymilianowo. Zbudowano budynek stacji Bąk z domami dla pracowników. Po 2. wojnie światowej znaczenie tego odcinka zmalało. W 2012 r. przez stację przestały kursować pociągi pasażerskie. Ze stacji biegła również rozebrana bocznica do dawnego lotniska wojskowego Borsk.

Mijamy kolonię domów kolejowych z czasów budowy linii, przy krzyżu skręcamy w lewo i przekraczamy tory na południowym skraju stacji. Idziemy szutrową drogą pożarową nr 3 i skręcamy w prawo w drogę bitą. Przekraczamy tory Magistrali Węglowej na rozgałęzieniu z linią Bąk – Czersk. Idziemy monotonną drogą pożarową nr 3 prowadzącą wzdłuż torów na południe. Mijamy parking leśny i oddalamy się od torów. Po dłuższej chwili docieramy do Kanału Wdy, który pokonujemy drewnianym mostem koło jazu.

Kanał Wdy wybudowano w 1840 r., miał za zadanie nawadniać suche tereny Borów Tucholskich. Zaczyna się w Borsku a kończy koło miejscowości Cegielnia, gdzie rozwidla się wśród łąk. Kanał jest łatwym szlakiem kajakowym.

Skręcamy w drogę bitą w prawo, koło figury św. Antoniego opuszczamy gminę Stara Kiszewa w powiecie kościerskim i wkraczamy na teren gminy Czersk w powiecie chojnickim.

Docieramy do bitej drogi z Wojtala, gdzie skręcamy w prawo, obok zabudowań Leśn. Uroża.

Przekraczamy dolinę potoku wpadającego do Wdy i wkraczamy na teren gminy Karsin, wracając do powiatu kościerskiego.

Opuszczamy las i osiągamy wieś Miedzno, wzmiankowaną w 1353 r. Idziemy obok drewnianego krzyża i otynkowanej na biało kapliczki z figurą Maryi z małym Jezusem. Możemy tu odpocząć pod wiatą przystankową. Docieramy do mostu na rzece Wdzie, gdzie nasza trasa się kończy.

Zielony Szlak Kamiennych Kręgów biegnie dalej do Czarnej Wody.

Dodaj komentarz