Miasto (2 365 mieszkańców)w powiecie strzelińskim, położone przy szosie i nieczynnej linii kolejowej Strzelin – Brzeg. Pierwsza wzmianka o Wiązowie pochodzi z 1155 r. W XIII w. w Wiązowie działała książęca komora celna, kontrolująca handel na szlaku drogowym z Wrocławia do Ołomuńca i z Kłodzka do Kalisza. Biskup Tomasz I (1232-1268) postanowił na polach wsi Wiązów założyć miasto. Na jego budowę, książę wrocławski Henryk III Biały zgodził się w 1250 r. Dwa lata później, w 1252 r. biskup wystawił dokument lokacyjny. W 1350 r. za czasów biskupa Przecława z Pogorzeli (1341-1376), Wiązów ostatecznie został miastem biskupim. W latach 1520-38 biskupem był Jakub Salza, który udzielił miastu prawa do organizacji tygodniowego jarmarku. Biskup Andrzej Jerin (1585-96) podjął się trudu modernizacji umocnień miejskich. Od 1784 r. w Wiązowie funkcjonuje pierwsza poczta. W 1810 r. państwo pruskie przeprowadziło sekularyzację dóbr kościelnych. Nastąpiło ożywienie gospodarcze, w 1862 r. została wybudowana pierwsza fabryka cygar, kilka lat później powstała druga, a przed pierwszą wojną światową trzecia. W 1904 r. na ulicach miasta rozbłysnęły pierwsze żarówki. Po sekularyzacji w mieście osiedlili się ewangelicy, którzy pod k. XIX w. wybudowali dla siebie ‑ dziś już nie istniejący ‑ kościół. W 1893 r. została oddana do użytku linia kolejowa z Wiązowa do Strzelina, a w 1910 r. do Brzegu. Do miasta przyłączono sąsiednie wsie: Półwioska i Biskupice oraz tereny dworca kolejowego. W 1938 r. została oddana do użytku nowa szkoła. 14 lutego 1945 r. miasto zostało zdobyte przez Armię Radziecką.
(za stroną miasta)
Warto zobaczyć:
Kościół św. Mikołaja, wzmiankowany w 1285 r., obecny gotycki z 2. poł. XV w., przebudowany na barokowy na pocz. XVIII w. Jednonawowy z dwuprzęsłowym prezbiterium i licznymi przybudówkami. Od zachodu kwadratowa, sześciokondygnacyjna wieża z dachem brogowym. Wyposażenie wnętrza głównie barokowe z XVIII w. Obok figura św. Jana Nepomucena ufundowana w 1757 r. przez proboszcza Franza Zünna, kanonika nyskiego. Kolejna z 1818 r. przy moście obok młyna, przy ulicy Daszyńskiego 3.
Ratusz. Prawdopodobnie już w 1258 r. był wybudowany drewniany ratusz w Wiązowie. W 1557 r. budynek uległ zniszczeniu w czasie pożaru miasta. W latach 1574-85 zbudowano nowy ratusz murowany. Uległ on zniszczeniu przez Szwedów w 1633 r. Budynek ten posiadał dwie kondygnacje i dwuspadowy stromy dach ze szczytami dekorowanymi miękkimi spływami wolutowymi. Wieża zegarowa, wybudowana na planie ośmioboku była nakryta hełmem cebulastym. Ratusz odbudowano w latach 1665-68. Kolejna przebudowa miała miejsce w latach 1871-72 i nadała budowli cechy klasycystyczne. W tej postaci ratusz przetrwał do dzisiaj.
Jest to budowla wybudowana na planie prostokąta, dwupiętrowa. Dach budynku jest wykonany z blachy, czterospadowy. Parter dachu posiada boniowanie, częściowo jest podzielony pilastrami. Pod dachem umieszczony jest ozdobny gzyms posiadający maleńkie okna oświetlające zagospodarowany strych. Głównym elementem ratusza jest wieża zegarowa, w dolnej części posiadająca kształt kwadratu; w górnej – kształt ośmioboku. Wieża posiada barokowy hełm z latarnią. Na szczycie wieży umieszczona jest iglica z kulą i krzyżem. Do wieży dostawiona jest czworoboczna przybudówka posiadająca taras otoczony metalową balustradą. Nad tarasem umieszczone są tarcze herbowe z XVII w. oraz tablica upamiętniająca 715. rocznicę uzyskania praw miejskich.
(za Wikipedią)
Dworzec kolejowy z k. XIX w.
