Kościół św. Maurycego powstał w XII w. dla tkaczy walońskich, od 1268 r. wzmiankowano murowaną świątynię. Gotycki kościół z kaplicą chrzcielną z XV w. został przebudowany w 1695 r. na barokowy, wieża z 1723 r. wg projektu J. Peintnera. Uszkodzony podczas oblężenia Wrocławia w 1757 r., przebudowany w stylu neobarokowym w latach 1897-99. Wyburzono wtedy prezbiterium, zbudowano transept, zakrystię i nowe prezbiterium. W 1945 r. proboszczem był tu ksiądz Paul Peikert, autor „Kroniki dni oblężenia Wrocławia 22.I – 6.V.1945”. W czasie działań wojennych kościół został zniszczony w 60 %, odbudowany w latach 1947-67.
Warto zobaczyć:
We wnęce fasady figura św. Maurycego, na szczytach transeptu figury śś. Jana Chrzciciela i Mikołaja. Neobarokowa krata z 1900 r. Kościół nakryty sklepieniem kolebkowym i kopulastym z lunetami. Wewnątrz barokowy ołtarz główny, 3 boczne i ambona z 1730 r., 2 późnogotyckie rzeźby. Na południowej ścianie pomnik Fryderyka Psarskiego, uczestnika powstania kościuszkowskiego. Obok kościoła stoi barokowa figura MB z Dzieciątkiem z 1727 r. i św. Jan Nepomucena z 1729 r. Klasycystyczna plebania z ok. 1820 r.
[mapsmarker marker=”38″]