Żernica

Kategoria: Gmina Pilchowice, Wyżyna Katowicka


Wieś w gminie Pilchowice. W 1246 r. książę Mieszko II dokonał lokacji wsi. W 1283 r. opat Bartłomiej, zawarł układ z właścicielem Żernicy – Stefanem Zborowiczem, na mocy którego Żernica stała się fundacją klasztoru w Rudach. Odtąd wszelkie prawa przynależności przysługiwały opactwu cysterskiemu. W 1339 r. opat Mikołaj II przydzielił sołtysowi żernickiemu połowę stawu rybnego. Dwa wieki później, w 1566 r. opat Marcin II zastawił za cenę 1300 talarów żernickie dobra. Po upływie stu lat opat Piotr III odnowił przywileje Żernicy, zobowiązał on tym samym w 1659 r. sołtysa i jego następców do płacenia 18 groszy w odpust św. Michała Archanioła. W 1683 r. częściowo przez Żernicę przemaszerowały wojska Jana III Sobieskiego, które szły na odsiecz Wiednia. W 1808 r. na żernickim rynku została wybudowana kaplica św. Jana Nepomucena. W związku z zerwaniem więzi z Rudami w 1822 r. duszpasterstwo w wiosce objęli księża diecezjalni. 22 stycznia 1945 r. mieszkańcy Żernicy dostali rozkaz opuszczenia wioski, lecz tylko nieliczni go spełnili. W cztery dni później z pól spod Ostropy wjechały do wioski czołgi radzieckie. W 1950 r. parafię w Żernicy objęli Misjonarze świętej Rodziny. (za Wikipedią)

Warto zobaczyć:

Drewniany kościół św. Michała Archanioła. Wzmiankowany jako parafialny w 1376 oraz 1447 r. Ówczesną świątynię zniszczyli husyci około 1425-30. Obecny kościół wzniesiono w 1661 r. z inicjatywy rudzkiego opata Andreasa Emanuela Pospela. Natomiast dzwonnica jest starsza, izbica pochodzi bowiem z 1518 r. Prawdopodobnie dzwonnica była wolno stojąca i później przystawiona do kościoła. Po zbudowaniu w 1970 r. nowego kościoła nieużywana świątynia niszczała i dopiero w latach 1998-2008 przeprowadzono gruntowną renowację, obejmującą zarówno konserwację konstrukcji kościoła, jak i odtworzenie jego wnętrza. Po zakończeniu remontu, 28 września 2008 r. biskup Gerard Kusz dokonał ponownego poświęcenia kościoła.
Kościół orientowany, drewniany o konstrukcji zrębowej, zbudowany głównie z drewna jodłowego na kamiennej podmurówce. Dachy kryte gontem. Nad nawą znajduje się wieżyczka na sygnaturkę, nad prezbiterium – postać św. Michała Archanioła. Wieża o konstrukcji słupowej, przylegająca do kościoła od zachodu, z nadwieszoną izbicą o konstrukcji zrębowej. W wieży znajduje się tylko jeden dzwon, pozostałe zarekwirowano podczas II wojny światowej.
Wystrój kościoła barokowy. Ołtarz główny z 1648 r. przedstawia św. Michała Archanioła, ołtarz boczny lewy z 1756 r. zawiera obraz Matki Boskiej z Dzieciątkiem (1899 r.), ołtarz boczny prawy, klasycystyczny, z poł. XIX w. przedstawia św. Józefa. Ambona barokowa z 1671 r. Polichromie z 1661 r. oraz 2. poł. XVIII w. pokrywające niemal całą powierzchnię ścian i stropów, odsłonięte i poddane konserwacji w latach 2001-08. Przedstawiają one świętych i sceny biblijne. Lewą stronę prezbiterium zdobi wyobrażenie siedmiu Sakramentów, prawą zaś – sylwetki dwunastu Apostołów. Polichromia za ołtarzem głównym przedstawia Adama i Ewę. Na północnej ścianie nawy przedstawiono natomiast pierwszych Doktorów Kościoła. Kościół może się poszczycić także popiersiami św. Barbary i św. Doroty z 1500 r., krzyżem drewnianym z 1700 r. oraz szafami w zakrystii z 1691 r. W kościele zachowały się także drzwi klepkowe nabijane gwoździami z 2. poł. XVII w. Kościół stoi na miejscu dawnego grodziska, obok rosną 2 pomnikowe lipy.
Kościół Podwyższenia Krzyża Świętego. Z tego względu, że kościół św. Michała uległ podniszczeniu i stał się za mały, Misjonarze Świętej Rodziny zostali zmuszeni do zbudowania kościoła zastępczego. Pod koniec lat 60., w tajemnicy przed władzami świeckimi zaadaptowano na kościół zabytkową stodołę. W odpust św. Michała Archanioła, 27 września 1970 r., biskup opolski Franciszek Jop, dokonał poświęcenia nowego kościoła. W poł. lat 70. została dobudowana dzwonnica. W uroczystość odpustową św. Michała Archanioła w 1998 r. została poświęcona kaplica przedpogrzebowa na cmentarzu. (za Wikipedią)

Dodaj komentarz