Czarnowąsy

Kategoria: Gmina Dobrzeń Wielki, Równina Opolska
Tagi: , ,


Wieś w gminie Dobrzeń Wielki, położona na Równinie Opolskiej, przy szosie Opole – Namysłów i linii kolejowej Opole – Jelcz-Laskowice, przy ujściu Małej Panwi do Odry. Wzmiankowana w 1228 r., kiedy ks. opolski Kazimierz ufundował tu klasztor norbertanek, przeniesiony z Rybnika. Klasztor stał się centrum postępu gospodarczego na tych terenach i ośrodkiem znacznych posiadłości ziemskich. Sama wieś też weszła w skład dóbr klasztornych. W 1881 r., podczas nauki w gimnazjum w Opolu, tutejszą gospodę Harenda odwiedzał Jan Kasprowicz. W 1909 r. doprowadzono linię kolejową Opole Groszowice – Wrocław Brochów. W 1936 r. hitlerowcy zmienili nazwę Czarnowanz na Klosterbrück.

Warto zobaczyć:

Klasztor norbertanek, obecnie dom specjalny Zgromadzenia Sióstr Św. Jadwigi. Barokowy Dom Zakonnic z 1682 r. wzniesiony przez Jana Franciszka Fröhlicha z Opawy. Wzniesiony na rzucie litery L, krótszym ramieniem łączy się z kościołem. Od wschodu przylega późnobarokowa Prałatura z lat 1727-30, trójskrzydłowa z prostokątnym dziedzińcem. Wokół klasztoru częściowo zachowany mur obronny z basztami z ok. 1600 r., zniszczony w czasie wojny trzydziestoletniej i odbudowany w 2. poł. XVII w. Mury obejmują także dawny ogród oraz folwark. Obiekt można zwiedzać po uzgodnieniu z siostrami.
Kościół parafialny św. Norberta, pierwotny z k. XIII w., uszkodzony lub spalony w 1643 r., odbudowany w 1654 r. z nadbudową wieży. Po 1777 r. gruntownie przebudowany na barokowy. Trójprzęsłowe prezbiterium, od południa dwie kruchty, na piętrze dawne oratorium. Wystrój wnętrza barokowo-klasycystyczny z k. XVIII w. Ołtarz główny z obrazem św. Noberta w środku i rzeźbami śś. Piotra, Mikołaja, Pawła i Augustyna po bokach. Ołtarze boczne: lewy z rzeźbami dwóch świętych norbertańskich i obrazem Wniebowzięcia NMP, prawy z rzeźbami dwóch zakonnic i obrazem św. Augustyna. Na ambonie rzeźby cnót i płaskorzeźba Chrystusa Siewcy na parapecie, personifikacja Wiary na baldachimie. W kaplicy marmurowa chrzcielnica z XVIII w. Rokokowo-klasycystyczny prospekt organowy z 1784 r. z literami HKAC (proboszcz Herman Krusche).

Drewniany kościół pielgrzymkowy św. Anny z lat 1684–1688, wybudowany z inicjatywy prepozytora klasztoru Balthasara De Gerberta von Hornana, przez cieślę Krzysztofa Młeńskiego z Poręby. Niestety spłonął doszczętnie w nocy z 19 na 20 sierpnia 2005 r., w wyniku podpalenia (budynek polano benzyną). Odbudowany kościół otwarto w 2007 r. Orientowany, konstrukcji zrębowej, z dachem siodłowym krytym gontem, otoczony sobotami. Nad nawą wieżyczka na sygnaturkę, zakończona latarnią i cebulastym hełmem. Zabytkowe wyposażenie wnętrza spłonęło w czasie pożaru, ocalały tylko rzeźby św. Anny z ok. 1700 r. i św. Barbary. Obok kościoła figura św. Jana Nepomucena i krzyż wykonany z belek ze spalonego kościoła.
Barokowa figura św. Jana Nepomucena z 1772 r. koło mostu na Małej Panwi.
Pomnik poległych w 1. wojnie światowej.
Stacja kolejowa z 1909 r.

Dodaj komentarz