Szlak czerwony Bielsko-Biała Błonia – Bystra – Schronisko Klimczok (7,3 km)
Bielsko-Biała Błonia (420 m) – (1,4 km) Siodło pod Równią (598 m) – (2,4 km) Bystra (460 m) – (3,8 km) Lanckorona (750 m) – (5,8 km) Pod Magurą (1010 m) – (6,6 km) Magura (1109 m) – (7,3 km) Schronisko Klimczok (1060 m) 3.10/2.10 h, 830/170 m podejść
Szlak prowadzący dość forsownym podejściem z bielskich Błoni do Schroniska Klimczok w Paśmie Klimczoka Beskidu Śląskiego. Biegnie drogami leśnymi i bitymi. Po drodze stół ołtarzowy Jan, ołtarz polowy na Lanckoronie i liczne widoki znad Bystrej oraz z wyrębów na Magurze.
Trasa zaczyna się na Błoniach – rekreacyjnym terenie mieszkańców Bielska-Białej. Biegnie tędy szlak zielony Cygański Las – Kozia Góra. Idziemy ul. Pocztową i skręcamy w prawo w drogę leśną obok pomnika leśniczego Andrzeja Schuberta. Pomnik w uznaniu wzorowej gospodarki w lasach miejskich w latach 1813-58 wystawiło miasto Bielsko w 1900 r., w 1992 r. uległ renowacji. Po prawej mijamy stół ołtarzowy Jan – miejsce tajemnych nabożeństw ewangelickich w czasach kontrreformacji (1654-1709). Rozpoczynamy wspinaczkę zboczem przedniego grzbietu Koziej Góry (683 m). Przy miejscu odpoczynku z lewej dochodzi droga bita, którą docieramy na Siodło pod Równią (598 m) między Kozią Górą a Równią (610 m) z miejscem odpoczynku. Zaczyna się tu szlak niebieski na Kozią Górę.
Rozpoczynamy zejście do doliny Białki, opuszczamy las i granice miasta Bielsko-Biała, wkraczając na teren gminy Wilkowice i wsi Bystra. Przed nami widok na Szyndzielnię i Klimczoka, ul. Beskidzką schodzimy do doliny i przecinamy główną ul. Fałata, którą biegnie szlak zielony Wilkowice – Schronisko Klimczok. Znajduje się tu Zajazd pod Źródłem i pomnik kpt. Pawła Cymsa (1894-1949), mieszkańca Bystrej, jednego z dowódców Powstania Wielkopolskiego i III Powstania Śląskiego, uczestnika wojny 1920 r., kampanii wrześniowej i konspiracji AK. Z lewej dochodzi szlak żółty z pobliskiego biwaku w Bystrej, zaczyna się szlak czarny.
Przechodzimy mostem nad Białką, która wyznacza historyczną granicę Śląska Cieszyńskiego i Małopolski. W związku z tym przez wieki Bystra podzielona była na dwie wsie – opuszczamy dawną Bystrą Śląską a wkraczamy na teren Bystrej Krakowskiej. Skręcamy w lewo w główną ul. Klimczoka i w prawo w bitą ul. Świerkową. Rozpoczynamy długie i na początku dość strome podejście na Magurę (1109 m). Ścieżką w prawo docieramy do granicy lasu z widokiem na Kozią Górę i Kołowrót. Wspinamy się leśną dróżką do ostrego zakrętu w lewo i skrzyżowania ze szlakiem niebieskim Wilkowice – Schronisko Klimczok, szlak czarny skręca tu w lewo do Sanktuarium Na Górce w Szczyrku. Idziemy dość stromym podejściem przez zarastającą polanę Lanckorona do ołtarza polowego z miejscem odpoczynku, gdzie szlak żółty skręca w lewo do Wilkowic.
Idziemy nadal prosto ścieżką do drogi leśnej i skrętu w lewo w kolejną ścieżkę do polany z samotną zagrodą. Przecinamy szeroką szutrową stokówkę i drogą bitą docieramy do wypłaszczenia na północnym grzbiecie Magury. Idziemy łagodniejszym już podejściem przez wyręby, z których roztaczają się rozległe widoki od Szyndzielni i Koziej Góry przez Pasmo Czupla Beskidu Małego, Kotlinę Żywiecką do Babiej Góry w Beskidzie Żywieckim. Przy dobrej widoczności można zobaczyć Tatry. Droga bita przechodzi w leśną, docieramy do głównego grzbietu Magury, gdzie skręcamy w prawo a z lewej dochodzi szlak żółty z Wilkowic przez Meszną. Idziemy grzbietem, granicą gm. Wilkowice i miasta Szczyrk, z towarzyszących nam nadal licznych wyrębów dochodzą widoki na Bielsko-Białą po prawej i Skrzyczne po lewej.
Osiągamy szczyt Magury (1109 m), skąd lekkim zejściem docieramy do goprówki i Schroniska Klimczok.
W 1. połowie XIX w. wzniesiono tu niewielką chatę myśliwską, w 1867 r. powiększono ją o pomieszczenia dla turystów. Schronisko to baron Klobus, właściciel Łodygowic, nazwał na cześć żony Klementynówką. Później budynek przejął bielski oddział Beskidenverein i gościł głównie niemieckich turystów. W latach 1895, 1910 i 1913 drewniany budynek był trawiony przez pożary, w związku z tym w 1914 r. postawiono nową, murowaną budowlę, która przetrwała do dzisiaj. W 1945 r. schronisko Klimczok zostało przejęte przez PTT, a w 1961 r. zmodernizowane. Obecnie oferuje 50 miejsc noclegowych w pokojach od 2- do 6- osobowych. Znajduje się tu bufet, boisko do siatkówki, odkryty basen kąpielowy oraz ścianka wspinaczkowa o wysokości 7 m.
Szlak czerwony tutaj się kończy, biegną tędy szlaki zielony i niebieski z Wilkowic do Szczyrku, biegnące do pobliskiego węzła szlaków na Przeł. Siodło pod Klimczokiem (1040 m).