Szlak zielony rowerowy Środa Śląska – Słup – Środa Śląska (Szlak Północny) (27,2 km)
Środa Śląska – (4,3 km) Lipnica – (8,7 km) Brodno – (12,5 km) Zakrzów – (15,1 km) Słup – (18,2 km) Kobylniki – (23,5 km) Szczepanów – (27,2 km) Środa Śląska
Okrężny szlak rowerowy wokół Środy Śląskiej. Prowadzi przez płaską Dolinę Odry, w okolicach Środy Śląskiej zahacza o lekko pofalowaną Wysoczyznę Średzką, w pierwszej części trasy terenami rolniczymi, w drugiej głównie lasami. Nawierzchnia mieszana – drogi asfaltowe i bite z dwoma odcinkami gruntowymi. Po drodze krzyż pojednania w Lipnicy, folwark z Zakrzowie oraz dwory w Słupie i Kobylnikach.
Trasa zaczyna się na na skrzyżowaniu ul. Strzeleckiej i Kilińskiego w Środzie Śląskiej. Jedziemy pierwszą z ulic na zachód, z lewej dochodzi ul. Kolejową, którą przecinamy kanał i główny bieg Średzkiej Wody. Na skrzyżowaniu z ul. Malczycką wybieramy boczną uliczkę na wprost, w miejscu tym biegła linia kolejowa Środa Śląska – Środa Śląska Miejska.
Linia zbudowana została w 1926 r. z położonej na uboczu głównej stacji, umożliwiając dojazd do centrum miasta, pierwotnie dochodziła aż na rynek. Ruch pasażerski zlikwidowano w 1966 r., linię rozebrano dwa lata później, w rejonie skrzyżowania znajdował się przystanek Środa Śląska Polny Zameczek.
Jedziemy betonową ulicą przez mały folwark, za nim tereny przemysłowe z młynem i kaplicą zielonoświątkową.
Na szczycie Psiej Górki (123 m) opuszczamy zabudowę i kierujemy się drogą bitą skrajem Wysoczyzny Średzkiej. Przecinamy dolinkę, opuszczamy granice miasta Środa Śląska i wjeżdżamy na zalesione wzgórze. Zjazdem w dół docieramy do drogi asfaltowej z Chomiąży, gdzie w prawo pod wiadukt linii kolejowej Wrocław – Legnica.
Linia Wrocław – Legnica zbudowana została w 1844 r. i zelektryfikowana w 1984 r., stanowi część połączenia do Drezna.
Opuszczamy Wysoczyznę Średzką, wkraczając w Dolinę Odry. Przed nami Lipnica, z prawej dochodzi szosa ze Szczepanowa, można nią podjechać 200 m w prawo do dawnego cmentarza ewangelickiego z pomnikiem poległych w 1. wojnie światowej.
W okolicy Lipnicy znaleziono ślady osadnictwa kultury łużyckiej i z czasów wpływów rzymskich. Wieś wzmiankowana była w XIII w. i należała do klasztoru cysterek w Trzebnicy. Niemiecka nazwa brzmiała Schadewinkel.
Jedziemy przez wieś, naprzeciwko domu nr 21 znajduje się krzyż pojednania.
Na końcu wsi miejsce odpoczynku, opuszczamy Lipnicę, jedziemy drogą bitą, przechodzącą w rozjeżdżoną gruntową. Przekraczamy Średzką Wodę i płynącą równolegle do Odry Jeziorkę, za drugim mostem w prawo, chwilę wzdłuż granicy lasu.
Przed nami Brodno, koło boiska skręcamy w prawo, drogą koło stawu docieramy do przysiółka Podlesie z kościołem.
W okolicy Brodna znaleziono ślady osadnictwa sięgające mezolitu. Wieś wzmiankowana była w 1267 r. jako Brednow, nazwa pochodzi od brodu na Odrze, która niegdyś płynęła tuż przy północnej granicy wsi, pozostałością po jej biegu jest duże starorzecze. Niemiecka nazwa wsi brzmiała Breitenau.
Kościół św. Maksymiliana Marii Kolbego powstał w latach 70. XX w., został wyświęcony w dniu kanonizacji męczennika w 1982 r. Za nim znajduje się cmentarz z lapidarium starych, niemieckich nagrobków. Obok rośnie ponad 200-letni dąb o obw. 365 cm, naprzeciwko małe starorzecze.
Jedziemy ulicą przez Podlesie, dalej granicą lasu do szosy z Rzeczycy, gdzie w prawo, z lewej przychodzi żółty szlak z Malczyc.
Przekraczamy ponownie Jeziorkę, szlak żółty skręca w prawo do Szczepanowa. Jedziemy przez las, potem jego skrajem, opuszczamy szosę do Szczepanowa, skręcając w lewo w boczną drogę do Zakrzowa. Jedziemy skrajem lasu, potem przez pola, przekraczamy Jeziorkę, za którą po prawej dawny cmentarz ewangelicki i docieramy do Zakrzowa.
Na tle wsi widać zalesioną skarpę Wysoczyzny Rościsławickiej, opadającej do Odry, przed nami folwark.
Na terenie Zakrzowa znaleziono ślady osadnictwa z czasów kultury łużyckiej, wpływów rzymskich i wczesnego średniowiecza. Niemiecka nazwa wsi brzmiała Seedorf. W okolicy znajdują się Schrony Pozycji Środkowej Odry z lat 1928-39, ciągnące się w stronę Malczyc.
Folwark z 2. poł. XIX w. został częściowo rozebrany, zachował się okazały ceglany budynek ze schodkowym szczytem.
Na skraju wsi koło folwarku i trzech pomnikowych dębów (obw. ok. 400 cm) skręcamy w drogę bitą w prawo, przekraczamy po raz ostatni Jeziorkę.
Jedziemy drogą pożarową nr 13, skrajem lasu, potem przez las obok starorzecza i na niewielkie wzniesienie wydmowe.
Zjazdem w dół docieramy do wsi Słup, ulicą docieramy do jej centrum, gdzie w szosę w prawo obok miejsca odpoczynku.
150 m w prawo można dojechać do dworu.
W okolicy wsi Słup znaleziono ślady osadnictwa z młodszej epoki brązu i okresu halsztackiego. Niemiecka nazwa wsi brzmiała Schlaupe, była ona wielokrotnie zalewana przez Odrę, m.in. w latach 1626, 1628, 1854, 1903 (poziom 7,53 m) i oczywiście w 1997 r.
Dwór pochodzi z pocz. XX w., obecnie w jego części mieści się świetlica wiejska. Na skraju wsi pod lasem znajduje się dawny cmentarz ewangelicki i pomnik poległych w 1. wojnie światowej.
Opuszczamy Słup, boczną szosą do skraju lasu, gdzie na głównej szosie Szczepanów – Miękinia w lewo.
Jedziemy skrajem lasu, potem przez pola do Kobylników i znajdującego się po lewej dworu.
Kobylniki wzmiankowane były w 1327 r. w dokumencie ks. wrocławskiego Henryka VI. Słowiańska nazwa Kobelnick została zmieniona przez hitlerowców w 1937 r. na Koblinitz.
Modernistyczny dwór pochodzi z pocz. XX w., za nim znajduje się park o pow. 1 ha.
W centrum skręcamy w drogę bitą w prawo, z lewej przychodzi szlak czerwony Odra – Barycz z Miękini, będzie nam towarzyszył aż do Szczepanowa. Jedziemy drogą pożarową nr 11 skrajem lasu, przecinamy Stary Rów i wkraczamy w las, w głębi po prawej dawny cmentarz ewangelicki. Po chwili po lewej pomnik Ottona Barma, zamordowanego tutaj w czasie pełnienia służby 1.10.1932 r. Dalej po prawej kompleks Lisich Wydm (114 m), po lewej zmeliorowane śródleśne łąki. Przecinamy kolejne wydmy, droga bita odchodzi w prawo do przysiółka Lisiny, my gruntową drogą pożarową nr 14 prosto.
Przecinamy Nowy Rów, po dłuższej chwili opuszczamy las i docieramy do zabudowań Szczepanowa a dokładniej części wsi o nazwie Jaśkowice.
W okolicy Szczepanowa znaleziono ślady osadnictwa kultury łużyckiej. Wieś wzmiankowana była w 1298/1307 r. jako villa Stephani, niemiecka nazwa brzmiała Stephansdorf. W poł. XIV w. istniał tu młyn, Szczepanów dzielił się na Górny na zachodzie i Dolny na wschodzie. Wieś należała do rodów: von Sack, von Schindel, Kanitz, von Kreiselwitz i von Schweinitz. Od XVI w. większość mieszkańców stanowili ewangelicy. W XIX w. w Szczepanowie działały cegielnie, kilkanaście zakładów rzemieślniczych, rozwijało się lniarstwo. W nie istniejącym już folwarku Vogelherd pod Brodnem w 1933 r. utworzono obóz Służby Pracy Rzeszy Reichsarbeitsdienst.
Jedziemy ul. Lipową i przecinamy główną ul. Długą, gdzie szlak czerwony skręca w prawo do centrum wsi.
Bitą ul. Topolową opuszczamy Szczepanów i przekraczamy linię kolejową Wrocław – Legnica, w głębi po prawej widać stację Środa Śląska. Wracamy na skraj Wysoczyzny Średzkiej, przez niewielki pagórek docieramy do doliny Średzkiej Wody, gdzie z prawej wraca do nas szlak czerwony, który będzie nam towarzyszył do końca trasy.
Wkraczamy w granice Środy Śląskiej, jedziemy ul. Sikorskiego obok oczyszczalni ścieków i wodociągów, granicą rozległego kompleksu sadów. Pojawia się asfalt, na skraju dawnej wsi Popowice z zabudową folwarczną prosto w ul. Winogronową, na kolejnym skrzyżowaniu również prosto w drogę bitą. Po chwili w lewo w asfaltową ul. Kilińskiego, na wprost widać budynek Średzkiego Parku Wodnego, otwartego w 2013 r. Przekraczamy potok Rokitna, za nim po prawej Specjalny Ośrodek Szkolno-Wychowawczy w budynku pałacyku z XIX/XX w. Jedziemy brzegiem Stawu Kajaki, mijamy przedszkole i wracamy do punktu początkowego trasy. Szlak czerwony biegnie stąd dalej do Malczyc.
