Żeby zobaczyć przebieg trasy kliknij ikonkę „zobacz wszystkie warstwy danych”
20,9 km, 6.30 h, suma podejść 710 m
Nowa Ruda – 2,3 km – Włodowice – 3,0 km – Pod Ptasim Szczytem – 2,4 km – Tłumaczówek – 3,0 km – Tłumaczów granica – 1,5 km – Tłumaczów – 2,7 km – Sarny – 4,2 km – Góra Św. Anny – 1,8 km – Nowa Ruda
Dojazd – stacja Nowa Ruda na linii Kłodzko – Wałbrzych (D15). Jeżdżą tędy pociągi Kolei Dolnośląskich w relacjach Kłodzko Miasto – Wałbrzych Główny/Miasto i Kudowa-Zdrój – Wrocław Główny/Jelenia Góra.
Trasa biegnie przez Wzgórza Włodzickie i skraj Gór Suchych. Ze stacji w Nowej Rudzie podchodzimy na zbocze Krępca i schodzimy koło wiaduktu kolejowego do Włodowic z kościołem św. Piotra Kanizjusza. Przecinamy grzbiet Rybaka i przez przysiółek Rzędzina podchodzimy na Ptasi Szczyt w Górach Suchych. Granicą polsko-czeską schodzimy do Tłumaczówka i przez Otovický vrch do Tłumaczowa w dolinie Ścinawki z dworem i kościołem śś. Piotra i Pawła. Od Dworu Sarny w Ścinawce Górnej podchodzimy na Górę Świętej Anny we Wzgórzach Włodzickich z kaplicą i wieżą widokową, by zejść do Nowej Rudy.
Trasa zaczyna się na stacji Nowa Ruda.
Stacja Nowa Ruda (421 m) położona jest na linii kolejowej Kłodzko – Wałbrzych, zbudowanej w latach 1879-80. Odcinek ten posiada parametry głównej linii i ze względu na przeprowadzenie w trudnym, górskim terenie obfituje w liczne obiekty inżynieryjne (mosty, tunele). Ruch pasażerski zawieszono tu w 2006 r., jednak dzięki inicjatywie Urzędu Marszałkowskiego przywrócono go w 2009 r.
Stację uruchomiono wraz z budową odcinka z Kłodzka w 1879 r., przedłużonego rok później do Wałbrzycha. Powstał wtedy budynek dworca z czerwonego piaskowca, mający cechy architektury przemysłowej, lokomotywownia i mała wieża ciśnień. W latach 1903-05 stację rozbudowano, w celu poszerzenia układu torowego skruszono ścianę skalną naprzeciwko dworca, powstały dwie nastawnie i wiata peronowa. W latach 70. XX w. rozebrano lokomotywownię, nieco później wieżę ciśnień. Nad wyjazdem w kierunku Ścinawki Średniej góruje stalowy most drogowy, z którego roztacza się widok na stację.
Na stacji obieramy szlak niebieski, idziemy drogą gruntową do bitej ul. Kościelnej i przekraczamy tory stalowym wiaduktem z widokiem na stację. Idziemy chwilę drogą gruntową skrajem działek, jesteśmy na zboczach Krępca (645 m) w południowej części Wzgórz Włodzickich. Widać stąd położoną w dolinie Włodzicy Nową Rudę, na tle Gór Sowich i Sokolego Garbu. Wkraczamy w las, podchodząc lekko do skrzyżowania Droga Staromłyńska. Schodzimy wzdłuż torów do dolinki i okazałego wiaduktu kolejowego.
Trzyprzęsłowy wiadukt blachownicowy o wys. 18,6 m i dł. 53,3 m powstał w 1879 r., środkowy filar po uszkodzeniu w 1892 r. został zbudowany na nowo i częściowo zalany betonem.
Przechodzimy pod wiaduktem i schodzimy przez łąki do Włodowic i kościoła św. Piotra Kanizjusza.
Neobarokowy kościół św. Piotra Kanizjusza powstał w 1929 r., przed nim stoi XIX-wieczne Ukrzyżowanie.
Przecinamy Włodzicę i drogę nr 385 Nowa Ruda – Ścinawka Górna (376 m) i idziemy chwilę szosą w kierunku Krajanowa. Skręcamy w boczną drogę do Rzędziny i rozpoczynamy podejście na grzbiet Rybaka w południowej części Wzgórz Włodzickich. Mijamy współczesną kapliczkę z zasadzonym w 2006 r. Dębem Henryk, dalej widać Krępiec w masywie Góry Świętej Anny oraz Nową Rudę na tle Gór Sowich. Osiągamy grzbiet koło kulminacji 480 m i schodzimy przez zabudowania przysiółka Rzędzina, obok współczesnej kapliczki, do doliny Marcowskiego Potoku, gdzie kończy się asfalt. Wkraczamy w Góry Suche, podchodzimy do końca zabudowań i widokową bitą drogą do granicy lasu. Drogą leśną osiągamy skrzyżowanie pod Ptasim Szczytem (509 m) na granicy polsko-czeskiej.
Zmieniamy szlak na zielony, który biegnie ścieżką graniczną i podchodzimy na Ptasi Szczyt (521 m). Schodzimy przez kulminację 461 m do granicy lasu, skąd rozpościera się panorama Gór Stołowych i Wzgórz Ścinawskich. Mijamy wzgórze 424 m i przecinamy dwie dolinki. W kolejnej dolince – Šonovskiego Potoku brakowało w momencie aktualizacji mostku, proponujemy obejść to miejsce skręcając w prawo koło pierwszej zagrody w czeskiej wsi Šonov, zejść ulicą do szosy w dolinie koło XIX-wiecznego krzyża i wrócić nią do granicy w przysiółku Tłumaczówek. Stoi tu barokowa figura Ukoronowania NMP przez Trójcę Św.
Opuszczamy granicę, podchodzimy lekko równolegle do niej ulicą biegnącą do przysiółka Pasterczyk. Następnie drogą polną osiągamy wzgórze Otovický vrch (427 m) z rozległymi widokami na Góry Suche i Stołowe oraz Wzgórza Ścinawskie. Schodzimy na skraj doliny Ścinawki i do zabudowań Tłumaczowa koło dawnego przejścia granicznego do Broumova.
Tutaj kończy się graniczny szlak zielony, idziemy szosą nr 386, prowadzącą do Gorzuchowa niebieskim szlakiem łącznikowym. Mijamy dwa drewniane krzyże, w dolinie widać okazały most kolejowy nad Ścinawką, zbudowany w 1889 r. na linii Ścinawka Średnia – Broumov, zlikwidowanej na odcinku granicznym w 1945 r. Schodzimy do doliny, mijamy figurę św. Anny z małą Maryją i docieramy do dworu.
Neoklasycystyczny dwór powstał w 2. poł. XIX w., wokół znajdują się pozostałości parku.
Pierwotny gotycki kościół śś. Piotra i Pawła wzniesiony w XIV w. został spalony z 200 ludźmi podczas wojny 30-letniej w 1621 r. Obecna barokowa świątynia powstała w 1661 r., w 1717 r. i XIX w. uległa dalszym przebudowom. Wewnątrz znajduje się barokowy i rokokowy wystrój oraz klasycystyczne organy z XIX/XX w. Kościół otacza mur z budynkiem bramnym z 2. poł. XVIII w. Na cmentarzu stoi klasycystyczna kaplica grobowa Moschnerów, a w jego murze znajdują się XVII-wieczne epitafia. Za kościołem ustawiono pomnik poległych w wojnie francusko-pruskiej 1870-71 r. i XIX-wieczne Ukrzyżowanie. Obok świątyni stoi dawna szkoła z 2. poł. XVIII w., zlikwidowana w 2000 r.
Przekraczamy Ścinawkę i docieramy do szosy nr 386 do Gorzuchowa (346 m). Idziemy w dół doliny, mijamy okazałą zagrodę i kapliczkę domkową z końca XIX w. Skręcamy w boczną ulicę, biegnącą wzdłuż rzeki obok kapliczki słupowej. Wkraczamy w granice przysiółka Sarny, należącego do Ścinawki Górnej. Przecinamy drogę nr 386 i osiągamy Dwór Sarny (335 m).
Renesansowy dwór wzniósł w 1590 r. Fabian von Reichenbach na miejscu wcześniejszej budowli sprzed XV w. W 1661 r. i w 1. poł. XVIII w. von Götzenowie przebudowali go na barokowy pałac. Ok. 1725 r. hr. Franciszek Antoni Götzen zbudował kaplicę św. Jana Nepomucena z freskami H. F. Hoffmana. Po 1945 r. w pałacu umieszczono PGR, w 2013 r. kupiła go Fundacja Odbudowy Dworu Sarny, która rozpoczęła prace remontowe, w 2017 r. otwarto kawiarnię w domu bramnym. Pałac można zwiedzać, obok stoi spichlerz z pocz. XVII w.
Przekraczamy deptakiem Włodzicę u jej ujścia do Ścinawki i docieramy do pałacu letniego.
Barokowy pałac letni zbudowali von Götzenowie w poł. XVIII w. Przed budynkiem stoi pomnikowa lipa z drewnianym krzyżem.
Idziemy chwilę ścieżką rowerową w górę biegu Włodzicy, po czym skręcamy w drogę bitą, rozpoczynając podejście na Górę Świętej Anny we Wzgórzach Włodzickich. Przechodzimy pod wiaduktem kolejowym i skręcamy w drogę gruntową, którą pniemy się linią bocznego grzbietu. Z polany widać Góry Stołowe i Wzgórza Ścinawskie, podejściem w lesie osiągamy kulminację 520 m. Wychodzimy na rozległe łąki, gdzie panorama poszerza się o Góry Suche i północną część Wzgórz Włodzickich.
Docieramy do drogi bitej, którą osiągamy Przełęcz pod Krępcem (612 m) z wiatą. Znajduje się tu kościółek św. Anny.
Pierwsza drewniana kapliczka powstała tu w 1515 r. Po zawaleniu się w 1600 r. pozostał po niej powieszony na drzewie obraz św. Anny. Obecną murowaną kaplicę zbudowano w 1644 r., podczas rozbudowy w latach 1662-65 powstała także pustelnia. W dzień św. Anny 26 lipca odbywały się odpusty. Wewnątrz znajduje się gotycka figura św. Anny Samotrzeciej z 1495 r. Przed kaplicą stoi Ukrzyżowanie z 1861 r., a obok dawne schronisko Wittigbaude z 1920 r.
Z przełęczy warto podejść 320 m w prawo na szczyt Góry Św. Anny z wieżą widokową.
Góra Św. Anny (647 m) jest wybitnym wzniesieniem we Wzgórzach Włodzkich, górującym nad Nową Rudą i stromo opadającym do doliny Włodzicy. Szczyt był dawno uczęszczany przez pielgrzymów i turystów, zmierzających do położonego poniżej barokowego kościoła św. Anny z XVII w. W 1911 r. Carl Ferche i noworudzka sekcja Kłodzkiego Towarzystwa Górskiego (GGV) zbudowali tu wieżę widokową, wg projektu Heinricha Wolfa z Berlina. Wieżę wzniesiono w stylu modernistycznym z lokalnego czerwonego piaskowca. Po 1945 r. budowla została zaniedbana, po ulokowaniu na niej przekaźnika RTV w 1962 r. przestała służyć turystom. Po remoncie wieżę ponownie otwarto do zwiedzania w 2014 r. Z wieży rozpościera się rozległa panorama, obejmująca Góry Suche, Sowie, Bardzkie, Bystrzyckie, Orlickie i Stołowe oraz Wzgórza Ścinawskie, doskonale stąd widać wieżę widokową na Górze Wszystkich Świętych.
Z przełęczy schodzimy stromo drogą leśną zboczem Krępca (645 m), stały tu trzy zrujnowane kapliczki, ufundowane na pamiątkę epidemii dżumy z 1680 r. W 2020 r. zostały one rozebrane, obecnie stoją nowe, odbudowane. Opuszczamy las, wkraczając w ogródki działkowe, widać stąd Nową Rudę na tle Kalenicy w Górach Sowich. Mijamy Ukrzyżowanie z 1824 r., szutrówką i drogą polną docieramy do zabudowań Nowej Rudy. Idziemy ul. Łużycką obok domu z wizerunkiem św. Mikołaja. Przechodzimy obok nastawni i pod wiaduktem kolejowym, po czym skręcamy w ul. Ciemną, biegnącą obok kościoła Bożego Ciała.
Neogotycki kościół wznieśli w latach 1866-68 r ewangelicy z inicjatywy pastora Alersa. Po 1945 r. mieścił się tu sklep i magazyn, w 1995 r. świątynię przejęła parafia św. Mikołaja, od tej pory służy jako kościół Bożego Ciała. Przed porośniętą bluszczem świątynią stoi uszkodzona figura św. Jana Nepomucena.
Ul. Kolejową wracamy na stację Nowa Ruda, gdzie nasza trasa się kończy.