Trasa 32 Szewce – Świniary – Pracze Widawskie – Wrocław Pawłowice

Kategoria: Szlaki Doliny Baryczy i Wzgórz Trzebnickich, Zwiedzaj z KD
Tagi: , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , ,

Żeby zobaczyć przebieg trasy kliknij ikonkę „zobacz wszystkie warstwy danych”

16,6 km, 4 h

Szewce – 3,5 km – Świniary – 4,4 km – Pracze Widawskie – 2,6 km – Polanowice – 2,5 km – Sołtysowice – 1,1 km – Biskupice Widawskie – 2,5 km – Wrocław Pawłowice

Dojazd – stacja Szewce na linii Wrocław – Rawicz (D3), jeżdżą tędy pociągi Kolei Dolnośląskich w relacjach Wrocław Główny/Kłodzko Główne/Międzylesie/Jelcz-Laskowice/Ziębice/Strzelin – Rawicz i Polregio w relacjach Wrocław Główny/Międzylesie/Szklarska Poręba Główna – Poznań Główny, Wrocław Główny – Żmigród/Rawicz/Leszno i Strzelin – Rawicz.

Stacja Wrocław Pawłowice na linii Wrocław – Trzebnica (D8), jeżdżą tędy pociągi Kolei Dolnośląskich w relacji Wrocław Główny – Trzebnica.

Trasa biegnie pograniczem Doliny Odry i Równiny Oleśnickiej wzdłuż rzeki Widawy. Ze stacji Szewce idziemy do osiedla Wrocławia – Świniar z kościołem św. Jadwigi i pałacem i wzdłuż wału do Pracz Widawskich z pozostałościami pałacu, kościołem św. Anny i grodziskiem. Wałem nad Widawą przez teren dawnego poligonu docieramy do Sołtysowic z neoklasycystycznym pałacem oraz parkiem z grodziskiem i licznymi pomnikowymi drzewami. Na końcu idziemy przez dawną wieś Biskupice Widawskie do Pawłowic z kościołem Najświętszego Serca PJ i stacją.

Trasa zaczyna się na stacji Szewce.

Stacja Szewce powstała w 1856 r., kiedy Kolej Górnośląska zbudowała linię Wrocław – Poznań. Ok. 1898 r. zbudowano drugi tor, linię zelektryfikowano w latach 1969-70. Stacja posiadała dwie nastawnie – Sw przy wyjeździe na Wrocław i wykonawczą Sw1 przy wyjeździe na Poznań, pełniącą także funkcję strażnicy przejazdowej. W latach 90. XX w. przy pierwszej modernizacji linii Wrocław – Poznań pominięto stację Szewce, zamknięto także nastawnię Sw1. Tory boczne i rozjazdy zlikwidowano po wykolejeniu pociągu w październiku 2009 r. W czasie modernizacji linii w 2012 r. zlikwidowano posterunek odgałęźny, redukując Szewce do roli przystanku. Przejazd kolejowy na ul. Długiej przesunięto bliżej stacji, po jego obu stronach zbudowano nowe perony. Wyremontowany budynek dworca pochodzi z 1873 r. i służy celom mieszkalnym, w pobliżu znajdują się domy dla pracowników kolei.

Ze stacji idziemy żółtym Szlakiem Wokół Wrocławia im. Bronisława Turonia, którym będziemy podążać do końca trasy. Szutrową ul. Jodłową wkraczamy na teren Paniowic, opuszczamy zabudowę i docieramy do nowego wału nad Widawą. Idziemy szutrówką koroną wału i skręcamy w drogę polną, która doprowadza nas do drogi dojazdowej do kopalni kruszywa i kąpieliska Kopalnia Wrocław. Przekraczamy tory obok mostu nad Widawą.

Most kolejowy nad Widawą zbudowano razem z linią Wrocław – Poznań w 1856 r. Odbudowano go po zniszczeniach wojennych z 1945 r. i zmodernizowano w 2015 r.

Mijamy malowniczy, obity drewnem dom dróżnika i docieramy do ul. Pęgowskiej we Wrocławiu, którą biegnie droga nr 342 z Obornik Śląskich. Przekraczamy Widawę i idziemy deptakiem wzdłuż drogi. Po chwili docieramy do zabudowań osiedla Świniary i skręcamy w ul. Mikory.

Po drugiej stronie ul. Pęgowskiej stoi dawny młyn Agnes Mühle z 1870 r., przebudowany na pocz. XX w.

Mijamy współczesną kapliczką i kilka willi z pocz. XX w. i docieramy do ul. Dalimira. Można tu podejść 180 m w prawo do stacji Wrocław Świniary (możliwość skrócenia bądź rozpoczęcia trasy).

Przystanek Wrocław Świniary powstał w 1897 r. na zbudowanej w 1856 r. przez Kolej Górnośląską linii Wrocław – Poznań. Ok. 1898 r. zbudowano drugi tor, linię zelektryfikowano w latach 1969-70. Przystanek posiada dwa perony, przy torze w kierunku Wrocławia Gł. niegdyś znajdował się parterowy budynek dworca, zniszczony w 1945 r.

Docieramy do pętli autobusów miejskich i wracamy na ul. Pęgowską. Na skrzyżowaniu znajduje się dawna gospoda zur Friedenseiche, obecnie siedziba Rady Osiedla i świetlica. Przed nami kościół św. Jadwigi Śl.

Pierwotny, drewniany kościół św. Jadwigi Śl. wzmiankowany był w 1318 r. W czasie reformacji przeszedł w ręce ewangelików, w 1654 r. powrócił do katolików. W 1880 r. zbudowano murowaną wieżę, do której w 1892 r. dostawiono korpus obecnego neoromańskiego kościoła. Obok stoi budynek plebanii.

Docieramy do kompleksu zabudowań folwarcznych i skręcamy w brukowaną drogę, prowadzącą do pałacu.

Pałac w stylu angielskiego neogotyku zbudowano w 1845 r. z fundacji hr. Bernharda zu Stolberg-Stolberg wg projektu radcy budowlanego Fleischingera. W 1895 r. obiekt kupiło miasto z przeznaczeniem na ośrodek dla rekonwalescentów. Po wojnie mieszkali tu pracownicy PGR, obecnie zaniedbany pałac stanowi własność prywatną.

Skręcamy w drogę bitą i w brukowaną ul. Zalipie, prowadzącą do stadniny Hippo Klub. Szutrową ul. Zalipie mijamy ostatnie zabudowania Świniar. Z lewej dociera wał, prowadzący wzdłuż Młynówki, którym będziemy się dłuższy czas poruszać. Stanowi on element kompleksu zabezpieczeń, chroniących przed wylewami Widawy i jest świeżo zmodernizowany. Skręcamy na stary wał (nowy poprowadzony jest prosto, skrótem na Pracze Widawskie) i idziemy wzdłuż szpaleru drzew z malowniczymi dębami. Po chwili docieramy nad brzeg Widawy, wracamy na nowy wał i osiągamy zabudowania Pracz Widawskich. Idziemy ul. Fryzjerską wzdłuż brzegu rzeki.

Po lewej mijamy pozostałości pałacu Glitterów, zbudowanego jako dwór w 1649 r. i rozbudowanego w 1914 r. Obiekt został zniszczony w 1945 r.

Na skrzyżowaniu z ul. Zduńską można podejść 130 m w prawo do kościoła św. Anny.

Gotycko-klasycystyczny kościół św. Anny, zbudowano w latach 1344-48. W 1552 r. przeszedł w ręce protestantów, którzy przebudowali go w 1600 r. W 1648 r. kościół zwrócono katolikom, w 1798 r. poddany został klasycystycznej przebudowie, dokonanej przez kupca Steyera. Wtedy powstała fasada budowli i charakterystyczna kopuła.

Z tego samego skrzyżowania można podejść 200 m w lewo Mostem Dekarskim do położonego w niewielkim parku grodziska z XII w.


Przecinamy ruchliwą ul. Sułowską, którą biegnie droga nr 359 Wrocław – Trzebnica. Wkraczamy na nowy wał, idziemy drogą szutrową wzdłuż zabudowy Widawy, a potem polami przechodzimy pod wiaduktem drogi ekspresowej S5 Wrocław – Poznań. Osiągamy granice osiedla Polanowice, przechodząc pod kolejnym wiaduktem, tym razem Autostradowej Obwodnicy Wrocławia A8.

Przecinamy ul. Kamieńskiego, którą biegnie szosa do Krzyżanowic i Potok Sołtysowicki. Wkraczamy na teren dawnego poligonu na Sołtysowicach, przekraczamy dwie drogi dojazdowe do niego i mijamy bunkier oraz dawny wojskowy budynek obserwacyjno-szkoleniowy, w pobliżu widać zabudowania osiedla Sołtysowice. Idziemy przez ogródki działkowe Podgrodzie, po czym skręcamy w ul. Sołtysowicką.

Można tu skręcić 500 m w prawo i dojść ulicą do bramy z rzeźbami wojów, prowadzącej do Parku Sołtysowickiego. Znajduje się w nim kilka stawów w starorzeczach Widawy i grodzisko z XIII-XIV w. o pow. 0,5 ha, składające się z trzech części – środkowej i dwóch bocznych, otoczonych dwoma fosami – wewnętrzną i zewnętrzną. W parku rosną także trzy pomnikowe dęby i wiąz górski.

Nieco dalej, przy skrzyżowaniu ul. Sołtysowickiej i Gimnazjalnej (ul. Gimnazjalna 2a) stoi Villa Ave Lallemand z pocz. XX w., w której mieszkał z rodziną od 1939 r. Erich von dem Bach-Zelewski – kat Warszawy i dowódca niemieckich wojsk, tłumiących Powstanie Warszawskie. Przed willą odchodzi w prawo ścieżka wałem, którą można podejść 330 m do kolejnego pomnikowego dęba. 230 m od skrzyżowania z ul. Gimnazjalną znajduje się droga wewnętrzna, która prowadzi w lewo do pałacu.

Neoklasycystyczny pałac powstał w latach 1860-70 dla dyrektora banku Heinricha Fromberga w miejscu dawnego folwarku norbertanów i został przebudowany w 1924 r. Po 1945 r. mieściła się tu Szkoła Podstawowa nr 40 oraz Gimnazjum nr 10. Od 2007 r. obiekt stanowił siedzibę Centrum Rehabilitacji Rehsen oraz Świetlicy Integracyjno-Pokoleniowej Platanki jako Pałacyk Pod Platanem. Nazwa wzięła się od rosnącego pod pałacem pomnikowego platana. Obecnie mieści się w nim przedszkole Dzielne Dzieciaki.

Idziemy ul. Sołtysowicką, która wkracza w Las Sołtysowicki.

Na skraju lasu można podejść 75 m drogą szutrową w prawo do pomnikowego dęba. Chwilę dalej na zakręcie ulicy odchodzi w lewo niewyraźna ścieżka małą groblą, która prowadzi 500 m do kolejnego pomnikowego dęba na tyłach działek.

Przecinamy las i skrajem ogródków działkowych Nad Widawką docieramy do Mostu Sołtysowickiego, którym przekraczamy Widawę.

Ulica przechodzi w drogę szutrową, skręcamy w niegdyś brukowaną ul. Starodębową, biegnącą przez tereny dawnej wsi Biskupice Widawskie.

Niegdyś duża wieś z pałacem została zniszczona w 1945 r. i opuszczona, prawdopodobnie w związku z sąsiedztwem pobliskiego poligonu.


Po chwili docieramy do zabudowań Pawłowic, idziemy ul. Starodębową, mijamy mały park i kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa.

Modernistyczny kościół Najświętszego Serca Pana Jezusa został wzniesiony przez ewangelików w 1920 r. Przed świątynią stoją dwie kolumny toskańskie z lat 30. XX w., ozdobione w latach 80. figurami śś. Piotra i Pawła.

Docieramy do przejazdu i stacji Wrocław Pawłowice, gdzie nasza trasa się kończy.

Przystanek Wrocław Pawłowice znajduje się na linii Wrocław Psie Pole – Trzebnica, zbudowanej w 1886 r. przez pruskie koleje państwowe. Linię zamknięto dla ruchu pasażerskiego w 1991 r., a towarowego w 1999 r. Później docierały tu jedynie okazjonalne pociągi turystyczne i pielgrzymkowe Dolnośląskich Kolei Regionalnych. Dzięki staraniom samorządu województwa dolnośląskiego linię przejęła i wyremontowała Dolnośląska Służba Dróg i Kolei. W 2009 r. przywrócono połączenia pasażerskie, obsługiwane szynobusami Kolei Dolnośląskich. Przystanek posiada peron, zmodernizowany w 2014 r. przez Dolnośląską Służbę Dróg i Kolei. Zachował się budynek dróżnika, strzegący pobliskiego przejazdu.


Dodaj komentarz