Trasa 33 Wrocław Pawłowice – Pruszowice – Domaszczyn – Szczodre – Długołęka

Kategoria: Szlaki Doliny Baryczy i Wzgórz Trzebnickich, Zwiedzaj z KD
Tagi: , , , , , , , , , , , , , , , , , , , ,

Żeby zobaczyć przebieg trasy kliknij ikonkę „zobacz wszystkie warstwy danych”

10,8 km, 2.45 h

Wrocław Pawłowice – 4,0 km – Pruszowice – 2,5 km – Domaszczyn – 2,6 km – Szczodre – 1,7 km – Długołęka

Dojazd – stacja Wrocław Pawłowice na linii Wrocław – Trzebnica (D8), jeżdżą tędy pociągi Kolei Dolnośląskich w relacji Wrocław Główny – Trzebnica. Stacja Długołęka na linii Wrocław – Oleśnica – Krotoszyn (D7), jeżdżą tędy pociągi Kolei Dolnośląskich w relacjach Jelcz-Laskowice/Wrocław Główny – Oleśnica/Milicz/Krotoszyn oraz Polregio w relacjach Wrocław Główny – Oleśnica/Bierutów/Namysłów/Kluczbork i Wrocław Główny – Ostrów Wielkopolski.

Trasa prowadzi przez Równinę Oleśnicką. Ze stacji Wrocław Pawłowice idziemy przez osiedle z okazałym pałacem i parkiem do Lasu Zakrzowskiego i Pruszowic z szachulcowym dworem. Koło stawów docieramy do Domaszczyna z kościołem Podwyższenia Krzyża Św. i zameczkiem myśliwskim oraz Szczodrego z pozostałościami Śląskiego Windsoru i rozległym parkiem, by zakończyć trasę na stacji Długołęka.

Trasa zaczyna się na stacji Wrocław Pawłowice.

Przystanek Wrocław Pawłowice znajduje się na linii Wrocław Psie Pole – Trzebnica, zbudowanej w 1886 r. przez pruskie koleje państwowe. Linię zamknięto dla ruchu pasażerskiego w 1991 r., a towarowego w 1999 r. Później docierały tu jedynie okazjonalne pociągi turystyczne i pielgrzymkowe Dolnośląskich Kolei Regionalnych. Dzięki staraniom samorządu województwa dolnośląskiego linię przejęła i wyremontowała Dolnośląska Służba Dróg i Kolei. W 2009 r. przywrócono połączenia pasażerskie, obsługiwane szynobusami Kolei Dolnośląskich. Przystanek posiada peron, zmodernizowany w 2014 r. przez Dolnośląską Służbę Dróg i Kolei. Zachował się budynek dróżnika, strzegący pobliskiego przejazdu. Przystanek posiadał niegdyś ładownię.


Ze stacji idziemy żółtym Szlakiem Wokół Wrocławia im. Bronisława Turonia, którym będziemy podążać do końca trasy. Ul. Starodębową docieramy do głównej ul. Pawłowickiej. Przed folwarkiem warto podejść 170 w prawo do pałacu.

Pałac w stylu północnego neorenesansu wzniósł w latach 1891-95 wydawca i mecenas sztuki Heinrich Korn z żoną Heleną z domu von Eichborn, ich herby widnieją nad wejściem. Później obiekt przeszedł w ręce córki Heinricha – Marie i jej męża Constantina von Schweinichena, którzy dobudowali drugie skrzydło i łącznik z przejazdem. W latach 1945-52 pałac był w użytkowaniu Uniwersytetu Wrocławskiego, a od 1952 r. Akademii Rolniczej. W 2005 r. zaczęła się renowacja obiektu i folwarku, obecnie znajduje się w nim Centrum Szkolenia Ustawicznego Uniwersytetu Przyrodniczego, Ponadregionalne Rolnicze Centrum Kongresowe, hotel i restauracja.

Obok znajduje się folwark z domem zarządcy, młynem, stajnią i wieżą wodną.


W rozległym parku umieszczono dom ogrodnika i leśniczego, glorietę i mostek. Znajduje się w nim odrestaurowane w 2011 r. arboretum z ponad 200 gatunkami drzew i krzewów i pomnikowym Dębem Paweł o obwodzie ponad 7,6 m. Przez park prowadzi ścieżka dydaktyczna z tablicami informacyjnymi.


Mijamy folwark i skręcamy w ul. Widawską, biegnącą granicą Wrocławia i Osiedla Przylesie w Ramiszowie. Idziemy skrajem Parku Pawłowickiego, mijając dawną leśniczówkę z lat 1890-1900. Na końcu zabudowy wkraczamy w Las Zakrzowski i skręcamy w drogę gruntową. Mijamy kamień właściciela pałacu w Pawłowicach – Constantina von Schweinichena z datą 1912 r. i kapliczką. Przechodzimy razem z przejściem dla zwierząt nad drogą nr 372, łączącą Długołękę z drogą ekspresową S8 Wrocław – Warszawa.

Docieramy do drogi bitej i szosy (ul. Wrocławska), którą wkraczamy do Pruszowic. Na głównym skrzyżowaniu skręcamy w ul. Słoneczną, w głębi poi lewej stoi zrujnowany dwór szachulcowy.

Dwór szachulcowy pochodzi z ok. 1720 r., w XIX w. od południa dostawiono przybudówkę. Do dworu przylega dawny ogród i folwark.

Docieramy nad staw Szczypek, idziemy jego brzegiem drogą gruntową, za kolejnym stawem – Zarostnik wkraczamy w las, betonową drogą docieramy do szosy Wrocław – Łozina, którą przekraczamy.

Przechodzimy nad potokiem Przyłęk i skrótem osiągamy ul. Wrocławską w Domaszczynie Małym koło dawnej gospody Gnilkego. Przed mostem nad Dobrą skręcamy w szutrową ul. Łąkową i idziemy wzdłuż rzeki. Przekraczamy ją szutrową ul. Stawową w Domaszczynie i skręcamy w drogę gruntową, biegnącą skrajem lasu. Na skrzyżowaniu stoi lipa Domaszczynka, ogłoszona pomnikiem przyrody w 2021 r. Można tu podejść 140 m prosto do kościoła Podwyższenia Krzyża Św.

Kościół Podwyższenia Krzyża Św., wzmiankowany był w 1339 r. jako drewniany. Obecna gotycka budowla pochodzi z lat 1565-85, została ufundowana przez Hansa von Dompninga i jego żonę Katarzynę z domu Kotulińską. Świątynia została odnowiona w 1733 i 1859 r.

Po chwili docieramy do zameczku myśliwskiego.

Zameczek myśliwski (Dom Łowczego) zbudował w 1860 r. ks. Wilhelm oleśnicki– właściciel pałacu w Szczodrem, urządzając tu miejsce polowań – zwierzyniec. Neogotycki budynek w stylu angielskim wzniesiono według projektu Wolfa. Po 1945 r. ulokowano tu wytwórnię farb i lakierów, pod koniec lat 90. XX w. obiekt przeszedł w ręce prywatne i został odremontowany.

Skręcamy w szutrową ul. Zamkową i ponownie w drogę bitą, biegnącą skrajem lasu, wzdłuż dawnej Młynówki. W głębi po prawej pojawia się zabudowa Szczodrego, znajduje się tu dawny cmentarz ewangelicki z kaplicą św. Stanisława, postawioną przez królową saską Karolę z Wazów pod koniec XIX w. Mijamy pomnikowy modrzew japoński, pozbawiony korony i prawdopodobnie martwy, jednak pobrano z niego materiał genetyczny. Kikut ma 337 cm obwodu i 15 m wysokości.


Ul. Dębową docieramy do głównego skrzyżowania z krzyżem i dawną restauracją Müller`s Etablissement z ok. 1900 r. Idziemy ul. Trzebnicką w kierunku Długołęki, w parku po lewej znajduje się dawny konsulat szwedzki z lat 1880-95, mieszczący obecnie Schronisko św. Brata Alberta dla Bezdomnych Mężczyzn. Podczas epidemii ospy w 1963 r. znajdował się tu szpital epidemiczny. Skręcamy w ul. Spacerową i wkraczamy na teren dawnego parku pałacowego. Mijamy dom strażnika bramy z lat 1870-80, za którym rośnie pomnikowy dąb. Mijamy pomnik poległych w I wojnie światowej, na skrzyżowaniu można podejść 320 m w lewo do pozostałości pałacu.


Pałac w Szczodrem wybudowany został w 2. poł. XVII w. w stylu renesansowym przez ks. oleśnickiego Chrystiana Ulryka, jako letnia rezydencja jego żony Sybilli. Przebudowany przez ks. Wilhelma w latach 1851-67 na okazałą rezydencję w stylu angielskiego neogotyku (architekt C. Wolf), zwaną „Śląskim Windsorem”. Od 1884 r. stał się rezydencją królów saskich z dynastii Wettynów. Znajdowała się tu słynna sala z siedmioma żyrandolami i pokój jadalny z rosnącymi w nim melonami i czereśniami, pałac był miejscem występów teatralnych i baletowych. Wokół rozciągał się 75-hektarowy park krajobrazowo – botaniczny. Opuszczony pałac zajęło w czasie wojny SS, w 1945 r. spaliło się wnętrze, po 1955 r. rozebrano większość obiektu. Zachowała się tylko północna część wschodniego skrzydła i oficyna, oczekujące na remont. Obok rośnie pomnikowy dąb.

Docieramy do zrewitalizowanej części parku z polaną piknikową i stawem, deptakiem i drogą bitą wracamy do sektora o leśnym charakterze.

Mijamy sztucznie usypany kopiec, Bramą Jelenią z domem strażnika z lat 1860-70 i opuszczamy park. Przecinamy potok Pęga i docieramy do Długołęki i dwupasmowej drogi nr 368 Wrocław – Oleśnica, którą przekraczamy na światłach. Opuszczamy szlak żółty, podchodząc do stacji szlakiem zielonym. Idziemy chwilę główną ul. Wrocławską i skręcamy w ulicę dojazdową do stacji Długołęka (127 m), gdzie kończy się nasza trasa.


Stacja Długołęka położona jest na otwartej w 1868 r. przez Kolej Prawego Brzegu Odry linii Wrocław Mikołajów – Oleśnica – Kluczbork – Fosowskie. Odcinek do Oleśnicy przed 1886 r. uzyskał drugi tor, odcinek do Kluczborka został w 1972 r. zelektryfikowany.

Stacja pierwotnie nosiła nazwę Szczodre, dla podkreślenia położenia w pobliżu słynnego pałacu królów saskich. Nazwę zmieniono na Długołęka w 1973 r. Stacja posiada trzy tory główne z dwoma peronami i dwa tory boczne. W stronę Borowej odgałęzia się bocznica do składowiska odpadów paleniskowych Elektrociepłowni Wrocławskich z pięcioma torami postojowymi. Ruch prowadzony jest przez nastawnie z lat międzywojennych – Dł i Dł1. Budynek stacji pochodzi z lat budowy linii, posiada dużą wiatę peronową, pochodzącą z czasów, kiedy Szczodre było uczęszczanym przez Wrocławian letniskiem. Zachował się też magazyn towarowy z dawną nazwą stacji.

Dodaj komentarz