Czarny szlak rowerowy Szlak Czarownic Głuchołazy – Konradów – Jarnołtówek

Kategoria: Szlaki rowerowe gminy Głuchołazy, Szlaki rowerowe Gór Opawskich, Szlaki rowerowe powiatu nyskiego
Tagi:

Czarny szlak rowerowy Szlak Czarownic Głuchołazy – Konradów – Jarnołtówek
Głuchołazy – (4,0 km) Konradów – (4,6 km) Skowronków – (5,9 km) Jarnołtówek
Odcinek rowerowego Szlaku Czarownic, biegnący przedpolem Gór Opawskich. Prowadzi przez wsie i tereny polne, lekkie podjazdy. Nawierzchnia – asfalt i fragment drogi bitej za Skowronkowem. Po drodze zabytkowe kościoły w Konradowie i Jarnołtówku, widoki z okolic Skowronkowa.


Trasa zaczyna się na skrzyżowaniu ul. Bohaterów Warszawy i Powstańców Śl. w Głuchołazach, dokąd Szlak Czarownic biegnie ze Zlatych Hor. Jedziemy ul. Powstańców Śl., którą prowadzi droga 411 do przejścia granicznego na Zlate Hory. Ulica prowadzi lekko pod górę, przekraczamy tory nieczynnej linii kolejowej Głuchołazy – Głuchołazy-Zdrój otwartej w 1914 r. Zaraz za torami znajduje się most na potoku Starynka, zniszczony w czasie powodzi w maju 2014 r., kiedy w powstałą wyrwę w jezdni wpadł wóz strażacki. Mijamy pomnik Sybiraków i przekraczamy tory tranzytowej linii czeskiej Głuchołazy – Jesenik, uruchomionej w 1888 r., obok znajduje się peron techniczny. Po lewej mijamy kompleks kolonijno-wypoczynkowy Banderoza. Skręcamy w lewo w boczną drogę do Konradowa (ul. Kolonia Kaszubska). Mijamy Zespół Szkół (Technikum, ZSZ) i opuszczamy Głuchołazy.


Wjeżdżamy do wsi Konradów, jedziemy lekko pod górę doliną potoku Kletnica.
Konradów – wieś w gminie Głuchołazy położona u północnego podnóża Gór Opawskich, w dolinie Kletnicy. Została założona w połowie XIII w. przez głuchołaskiego wójta Vitiga Fullenschuessela i dzieliła się na część dolną i górną z dworem. W 1315 r. między Konradowem i Głuchołazami założono kolonię Kletnik z folwarkiem, która stała się własnością parafii w mieście. Właściciele wsi często się zmieniali, w okolicy od końca XV do czasu wojny 30-letniej rozwijało się górnictwo złota. Wieś należała do rodzin: von Nimptsch (po 1609), Polskow (1765), von Skala i Bolko (1784), Siebert i Hofrichter (1840), von Seichow (1870). W czasie wojny o sukcesję bawarską w 1779 r. wojska pruskie ostrzeliwały stąd Austriaków. W 2. poł. XIX w. w okolicy wydobywano ochrę. W 1976 r. na terenie wsi odkryto źródła wód mineralnych, jednak nie doszło do ich eksploatacji. W 1995 r. otwarto drogowe przejście graniczne na trasie Głuchołazy – Zlaté Hory.
Jedziemy przez dolną część Konradowa, dzielącą się na Kolonię Kaszubską po prawej i Kletnik po lewej. We wsi mijamy kilka kapliczek i krzyży przydrożnych z XIX w. oraz ciekawy pomnik, upamiętniający wizytę w poszkodowanej przez powódź wsi cesarzowej Wiktorii Augusty 10 sierpnia 1903 r.

Docieramy do górnej części wsi, gdzie znajduje się kościół Chrystusa Króla.
Kościół Chrystusa Króla zbudowano w 1937 r. Posiada skromną, modernistyczną bryłę z masywną wieżą. Przy kościele stoi rząd figur świętych, obok znajduje się cmentarz ze współczesną kaplicą.

Jedziemy dalej szosą przez wieś, mijamy dom kultury i docieramy do głównego skrzyżowania z drogą Głuchołazy – Jarnołtówek, gdzie skręcamy w lewo. Z prawej przychodzi niebieski szlak rowerowy z Głuchołaz, obok znajduje się gospodarstwo agroturystyczne. Ta część Konradowa nosi nazwę Starowice.

Mijamy dwór z dawnym zespołem folwarcznym po prawej.
Barokowy dwór z 1. połowy XVIII w., znacznie przebudowany w XX w. z zatarciem cech stylowych. Prostokątny, 2-kondygnacyjny, nakryty łamanym dachem z lukarnami. Obok dawny folwark z oficynami mieszkalnymi.


Na łuku drogi opuszczamy główną szosę, jadąc prosto boczną szosą w kierunku Skowronkowa, po lewej mijamy górę Czapka (440 m), której nazwa jest wyraźnie uzasadniona kształtem szczytu. Docieramy do niewielkiej wsi, gdzie na głównym skrzyżowaniu skręcamy w lewo.


Skowronków – niewielka osada w gminie Głuchołazy, wchodząca w skład Konradowa, położona na zboczu Czapki (440 m), zbudowanej z szarogłazów i łupków. Założona w 1786 r. z załomie granicy, po stronie austriackiej. Istniała tu owczarnia i karczma, podobno mieszkańcy trudnili się też przemytem, w związku z położeniem osady. W 1918 r. Skowronków znalazł się po stronie czeskiej, w 1959 r. w ramach regulacji linii granicznej wszedł w granice Polski.

Jedziemy drogą bitą konkretniej pod górą, osiągamy wzniesienie 405 m na grzbiecie Czapki. Z bezleśnych okolich roztaczają się ładne widoki na pasmo Biskupiej Kopy, czeską część Gór Opawskich i Rychlebskich. Zjeżdżamy w dół za rezydencją po prawej pojawia się asfalt. W dole widać ładnie położony w dolinie Złotego Potoku Jarnołtówek.

Docieramy do wsi i znajdującego się w niej kościoła św. Bartłomieja Ap.
Jarnołtówek – duża wieś letniskowa w gminie Głuchołazy, położona u podnóża Gór Opawskich w dolinie Złotego Potoku. Wzmiankowana w 1268 r., założona przez sołtysa Arnolda, należała do biskupów wrocławskich. Po 1300 r. wieś została włączona do ks. opawskiego, potem stanowiła królewszczyznę, w ręce biskupów wróciła po 1467 r. Wtedy to rozwinęło się tu górnictwo złota, które upadło w czasie wojny 30-letniej. Po wojnie miała miejsce wielka epidemia dżumy, dochodziło do procesów czarownic. We wsi rozwinęło się tkactwo, papiernictwo i wydobycie łupku dachowego. Jarnołtówek należał do rodzin: Tanzenhauser (XV/XVI w.), von Steinacker (1651), von Berezko (1765), Peickert (1825, 1840), von Rother (1871). W połowie XIX w. rozwinęła się turystyka, Jarnołtówek polecano jako bazę wypadową wypraw na Biskupią Kopę. Po wielkiej powodzi w 1903 r. na Złotym Potoku wybudowano tamę (1903-09), tworząc suchy zbiornik retencyjny. W okresie międzywojennym nastąpił dalszy rozwój turystyki, powstały wille, domy wczasowe, sanatoria i pensjonaty. W styczniu 1945 r. przez wieś przeszedł tzw. marsz śmierci więźniów z Oświęcimia. Po 1945 r. Jarnołtówek zachował turystyczną rangę, ponad wsią w latach 70. XX w. powstał duży ośrodek Ziemowit.
Kościół św. Bartłomieja Apostoła, wzmiankowany był w 1339 r., gotycki wzniesiono w XV w., w latach 1753-54 przebudowano go na barokowy. Po zniszczeniu w czasie powodzi 1903 r., rozebrano go, obecny neoromański powstał w 1907 r. z fundacji cesarzowej Augusty Wiktorii. Okazała budowla z prostokątną nawą i węższą absydą, wieża zakończona wysokim hełmem iglicowym. Wyposażenie wnętrza z lat budowy. Na cmentarzu stoi pomnik, upamiętniający wizytę cesarzowej Augusty Wiktorii 19 lipca 1903 r. w zniszczonej przez powódź wsi.

Na głównej drodze wiejskiej skręcamy w lewo. Mijamy dawną karczmę (obecnie biblioteka) z początku XX w. i dawną pocztę o cechach secesyjnych z 1897 r. (nr 98). Na skrzyżowaniu dróg znajduje się figura św. Jana Nepomucena z początku XIX w.

Docieramy do ronda na skrzyżowaniu z szosą Głuchołazy – Pokrzywna. Tu kończy się nasza trasa, Szlak Czarownic biegnie dalej do Nowego Lasu, rowerowy szlak niebieski do granicy powiatu nyskiego za Pokrzywną.

Dodaj komentarz