Trasa 7 Bielawa – Przeł. Woliborska – Owiesno – Kluczowa – Piława Górna

Kategoria: Szlaki Gór Sowich, Bardzkich i Wzgórz Włodzickich, Zwiedzaj z KD
Tagi: , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , , ,

Żeby zobaczyć przebieg trasy kliknij ikonkę „zobacz wszystkie warstwy danych”

23,1 km, 7.15 h (z dojściami 8.15 h), 530 m podejść

Bielawa Leśny Dworek – 3,1 km – Pod Czeszką – 1,3 km – Przełęcz Woliborska – 2,9 km – Wiatraczyn – 1,7 km – Ostroszowice – 2,5 km – Pod Suchaniem – 1,2 km – Owiesno – 3,2 km – Przedborowa – 3,5 km – Kluczowa – 3,7 km – Piława Górna

Dojazd – stacja Bielawa Zachodnia na linii Wrocław – Świdnica – Bielawa (D16). Jeżdżą tędy pociągi Kolei Dolnośląskich w relacjach Bielawa Zachodnia – Wrocław Główny/Legnica/Dzierżoniów Śląski/Kłodzko Główne. Stacja Piława Górna na linii Legnica – Kłodzko – Kudowa-Zdrój (D5). Jeżdżą tędy pociągi Kolei Dolnośląskich w relacjach Legnica – Kamieniec Ząbkowicki/Kłodzko Miasto/Duszniki-Zdrój/Kudowa-Zdrój, Bielawa Zachodnia – Kłodzko Główne i Dzierżoniów Śląski – Kamieniec Ząbkowicki.

Interesująca ale miejscami trudna orientacyjnie (zarośnięte lub przełajowe odcinki) trasa, prowadząca przez Góry Sowie i Wzgórza Bielawskie. Z Leśnego Dworku w Bielawie podchodzimy na Przełęcz Woliborską, skąd schodzimy przez pozostałości zameczku Hannigburg do Wiatraczyna i Ostroszowic/Grodziszcza. Przez widokowe Wzgórza Bielawskie osiągamy szczyt Suchania, by zejść do ruiny oryginalnego zamku i kościoła w Owieśnie. Trudnym orientacyjnie, ale widokowym odcinkiem docieramy przez Ptaszę i Kluczowską Górę do Kluczowej z pałacem, by zejść do stacji w Piławie Górnej.

Trasę zaczynamy na pętli autobusowej Leśny Dworek (445 m), dokąd można dojechać ze stacji Bielawa Zachodnia.

Leśny Dworek to okazała willa w stylu tyrolskim, zbudowana w końcu XIX w. dla Friedricha Dieriga, syna założyciela zakładów włókienniczych (późniejszy Bielbaw) w Bielawie. W otaczającym willę parku rosną pomnikowe drzewa – choina kanadyjska, daglezja i jesion. Przed 1945 r. w okolicy znajdowały się trzy gospody.

Wkraczamy w Góry Sowie, idziemy szlakiem niebieskim szutrówką lekko w górę doliną Niedźwiedziego Potoku obok ujęcia wody o neogotyckich łukach z lat 1926-28, następnie boczną dolinką do Rozdroża pod Kocim Grzbietem (504 m). Bitą drogą podchodzimy na siodło pod Kuczabą (545 m), po czym krótkim zejściem schodzimy do doliny Rdzawy (518 m). Teraz czeka nas dłuższe podejście na siodło pod Żołędną (625 m), oddzielające główny grzbiet Gór Sowich od bocznego grzbietu Wiewiórki (684 m). Stąd schodzimy lekko szutrówką do szosy nr 384 Dzierżoniów – Bielawa – Nowa Ruda, którą podchodzimy na siodło pod Czeszką (625 m).

Można stąd podejść 420 m znakowaną niebieskim trójkątem ścieżką na szczyt Czeszki (742 m). Podejście jest strome ale nagrodą jest widok ze szczytowej polany, obejmujący Masyw Ślęży, Wzgórza Niemczańskie i Bielawskie, Masyw Brzeźnicy i Góry Złote oraz leżące w dole Dzierżoniów, Bielawę, Ostroszowice i Grodziszcze. Polana jest miejscem startów paralotniarzy z klubu w Jodłowniku. Z siodła pod Czeszką możemy skręcić w bitą drogę pożarową nr 2 i skrócić trasę, dochodząc do szlaku czarnego.

Jeszcze chwila podejścia szosą i osiągamy rozdroże koło parkingu (690 m), gdzie skręcamy na szlak czarny, wyznakowany przez Studenckie Koło Przewodników Sudeckich z Wrocławia (Szlak SKPS).

Można tu podejść 300 m na Przełęcz Woliborską (711 m), która znajduje się w głównym grzbiecie Gór Sowich, oddzielając grzbiet Popielaka (860 m) od masywu Szerokiej (826 m). Od średniowiecza biegł tędy trakt handlowy z Czech i Ziemi Kłodzkiej na Śląsk, obecnie mający postać drogi wojewódzkiej nr 384 Nowa Ruda – Bielawa – Dzierżoniów. W XIX w. istniał tu plac na drodze węglowej z noworudzkich kopalni do zagłębia tekstylnego w Bielawie, w 1932 r. postawiono schronisko Volpersdorfer Plänel-Baude, zniszczone po 1945 r. Obecnie znajduje się tu parking z wiatą.

Idziemy bitą drogą po poziomicy, okrążając szczyt Zległe (740 m). Schodzimy stromo ścieżką do kolejnej bitej drogi, trawersującej zbocza następnej kulminacji. Z siodła 585 m podchodzimy ścieżką na wyższy szczyt Zamkowej (601 m), by po chwili osiągnąć niższą kulminację (582 m), na której znajdują się pozostałości zameczku Hannigburg.

Zameczek Hannigburg powstał prawdopodobnie w 2. poł. XII w. i strzegł traktu handlowego wiodącego na Przełęcz Woliborską od śląskiej strony. Warownia została rozbudowana przez księcia świdnickiego Bolka I pod koniec XIII w. i prawdopodobnie uległa zniszczeniu w czasie wojen husyckich w XV w. Do dzisiaj zachowały się nikłe pozostałości kolistej wieży ze studnią o głębokości 4 m i ślady suchej fosy.

Teraz czeka nas strome zejście do leśnej drogi, którą docieramy do przysiółka Ostroszowic – Wiatraczyna (430 m), mijając po prawej należący do Grodziszcza budynek dawnego nadleśnictwa Lampersdorf.

Opuszczamy Góry Sowie, stromo opadające wzdłuż linii sudeckiego uskoku brzeżnego. Schodzimy lokalną szosą przez poprzerastane zagajnikami łąki, mijając miejsce odpoczynku. Przed nami widoczne są Ostroszowice ze stanowiącymi nasz cel Wzgórzami Bielawskimi, za nami poszerza się panorama Gór Sowich ze stromymi stożkami Czeszki i Zamkowej. Przekraczamy starotorze Kolei Sowiogórskiej,

Kolej Sowiogórską zbudowano w 1900 r. z Dzierżoniowa przez Pieszyce i Bielawę Zachodnią do Srebrnej Góry. Linię przedłużono w latach 1902-03 do Ścinawki Średniej i Radkowa. W 1977 r. zlikwidowano połączenia na odcinku Dzierżoniów – Bielawa – Srebrna Góra, od Bielawy rozebrano także tory. Kolej do Bielawy Zachodniej przywrócono dzięki staraniom samorządu Województwa Dolnośląskiego 15 grudnia 2019 r. W przyszłości planowane jest przedłużenie linii do Jeziora Bielawskiego i Srebrnej Góry.

Ul. Leśną docieramy do zabudowań Ostroszowic (360 m), przekraczamy potok Jadkowa i skrótem docieramy do głównej szosy Bielawa – Stoszowice (ul. Bielawska, można tu dojechać komunikacją miejską z Bielawy).

Wkraczamy do Grodziszcza (ul. Ostroszowicka) lecz zaraz opuszczamy zabudowę, docierając bitymi drogami do polnej, którą rozpoczynamy podejście we Wzgórza Bielawskie. Idziemy przez pola, obok kulminacji 392 na siodło 395 m pod Brunową (432 m). Towarzyszą nam rozległe widoki na Góry Sowie z charakterystycznym stożkiem Czeszki i płaskim grzbietem Szerokiej, w dole widać Ostroszowice i Jodłownik (z osiedlem bloków). Droga polna przechodzi w ścieżkę, docieramy na niższą kulminację Mrowicy (425 m). Panorama poszerza się o Góry Bardzkie, Złote i Masyw Śnieżnika oraz pobliską Działynię (474 m) – najwyższe wzniesienie Wzgórz Bielawskich. Bitą drogą wkraczamy w las, gdzie na rozdrożu pod Suchaniem (415 m) zaczyna się boczny szlak dojściowy na Suchań (447 m).

Szlak boczny (1,1 km) prowadzi bitą drogą i ścieżką przez rozległe wyręby na grzbiet Suchania, skąd rozciąga się widok na Masyw Ślęży i pobliski Świerkowiec (425 m) oraz Góry Sowie z Kalenicą i Wielką Sową. Ze szczytu schodzimy z powrotem do szlaku głównego (410 m).

Schodzimy szutrówką obok wyrobisk przez dawny las Hegewald. Mijamy miejsce odpoczynku i koło oficyny folwarcznej docieramy do ruin zamku w Owieśnie (367 m).

Zamek w Owieśnie wg legendy zbudowali na pocz. XIII w. templariusze, jednak przekazy źródłowe mówią o tym, że postawił go w latach 1385-1417 Siegmund von Pogrell. W 1. poł. XVI w. von Bockowie rozbudowali skrzydło mieszkalne a całość gruntownie przebudowano na barokowy pałac w 1. poł. XVII i XVIII w. Od 1797 r. obiekt znajdował się w posiadaniu von Seidlitzów, którzy w latach 1870-85 dokonali ostatniej przebudowy. Po 1945 r. pałac uległ dewastacji, obecnie ruinami opiekuje się Fundacja Zamek Chudów. Zamek posiada oryginalny plan koła, otoczony jest fosą a wejście prowadzi przez portal z datą 1742. Obok stoi XVIII-wieczny dom ogrodnika z muru pruskiego i folwark, na oficynie widnieje tablica informująca o przebudowie przez Friedricha von Seidlitza w 1883 r., na budynku naprzeciwko kolejna tablica z datami 1780 i 1848. Do kompleksu prowadzi odrestaurowana w 2014 r. barokowa brama z 1740 r.




Spod zamku możemy podejść, mającym 340 m szlakiem dojściowym na wzgórze kościelne (381 m). Kościół Św. Trójcy wzniesiono jako późnogotycki w latach 1581-83 i przebudowano w XVIII w. Na murze zachowało się XVI-wieczne epitafium z Tronem Łaski, wewnątrz znajduje się skromne wyposażenie barokowe.


Idziemy przez rozległy folwark Ober Habendorf (Górne Owiesno), po czym drogą polną docieramy do bitej, którą okrążamy znajdujący się w dolinie Rogoźnicy staw (dawny Gross-Teich) z parkingiem, miejscem odpoczynku i widokiem na Suchań.


Dalszy odcinek trasy do Kluczowej biegnie zmienionym w 2020 r. odcinkiem, stary przebieg był trudny orientacyjnie i wiódł zarośniętymi odcinkami bądź całkiem na przełaj. Idziemy szosą do Przedborowej, na skrzyżowaniu we wsi obieramy boczną ulicę, biegnącą w górę doliny Piwody. Na samym początku ulicy można podejść 150 m w prawo do górnego dworu (Oberhof).

Skromna klasycystyczna budowla pochodzi z XVIII-XIX w., obecnie mieści się w niej przedszkole.

Idziemy dłuższy czas ulicą, mijając krzyż. Na końcu zabudowy skręcamy koło nowej figury maryjnej w szutrówkę, następnie bitą drogą opuszczamy Przedborową.

Podchodzimy lekko na siodło między Kluczowską Górą (432 m) i Kłodnikiem (412 m), podziwiając rozległą panoramę Gór Sowich.

Schodzimy lekko do źródła Ślęzy z widokiem na rozległy kompleks folwarczny w Kluczowej i panoramę Wzgórz Niemczańskich oraz Jesioników i Gór Złotych na horyzoncie.

Mijamy kulminację 377 m i szutrówką osiągamy centrum wsi (368 m), gdzie w latach 80. XX w. powstał kościół św. Wincentego Pallottiego. Można tu odpocząć w wiacie pod domem kultury.

Warto podejść 400 m szosą nr 382 Dzierżoniów – Ząbkowice Śląskie do pałacu. XVIII-wieczna budowla została gruntownie przebudowana w stylu klasycystycznym w latach 1837-40 na zlecenie doktora Jana Nepomucena Rusta, wg projektu architekta pałacu w Kamieńcu Ząbkowickim – Karola Schinkla. Obok znajduje się park i rozległy folwark z neogotyckim browarem pałacowym.


W Kluczowej opuszczamy szlak czarny, kierując się bez szlaku bitą drogą na wzniesienie 375 z widokiem na Wzgórza Gumińskie oraz Ząbkowice Śląskie na tle Gór Złotych.

Schodzimy polną drogą ze Wzgórz Bielawskich do obniżenia Piławy. Droga przechodzi w ścieżkę, którą docieramy do niedawno przebudowanego wiaduktu Kolei Podsudeckiej Legnica – Kamieniec Ząbkowicki. Drogą polną przecinamy dawną linię kolejową Piława Górna – Kobierzyce, by dotrzeć do osiedla Piławy Górnej – Kopanicy. Ul. Sąsiedzką osiągamy szlak niebieski, którym będziemy teraz podążać. Ul. Okrzei obok folwarku Oberhof docieramy do przejazdu na Kolei Podsudeckiej, ul. Kolejową osiągamy stację Piława Górna.

Stacja Piława Górna (303 m) położona jest na linii Kolei Podsudeckiej Legnica – Kędzierzyn-Koźle, na odcinku Jaworzyna Śląska – Kamieniec Ząbkowicki. Biegnący przez Piławę Górną odcinek Dzierżoniów – Ząbkowice Śląskie powstał w 1858 r. Linię do Niemczy zbudowano w 1894 r., cztery lata później przedłużono ją do Kobierzyc, zapewniając bezpośrednie połączenie z Wrocławiem. W 1996 r. linię zamknięto dla ruchu pasażerskiego i wkrótce potem towarowego, obecnie przejął ją samorząd Województwa Dolnośląskiego z zamiarem wznowienia ruchu. Budynek dworca istnieje od 1858 r., został rozbudowany w XIX/XX w., kiedy powstało podziemne przejście na wyspowy peron oraz dwie nastawnie. W skład kompleksu wchodzą kolejowe domy mieszkalne oraz opuszczone magazyny z wieżą ciśnień. Obecnie stacja Piława Górna pełni ważną rolę w ruchu towarowym, obsługując bocznicę do dużej kopalni kruszywa.

Dodaj komentarz